Η εκδήλωση του τρίτου κατά σειρά «πραξικοπήματος» στη Βενεζουέλα είναι γεγονός και, αυτή τη φορά, το σχέδιο που έχει εκπονηθεί προφανώς από τη CIA, είναι πολυσχιδές και πολυσύνθετο. Ενας συνδυασμός του πραξικοπήματος στην Αϊτή, ενάντια στην κυβέρνηση Αλιέντε στη Χιλή, της δράσης των Κόντρας στη Νικαράγουα.

Και επικίνδυνο, υπό το πρίσμα της βίας και νοθείας στις προεδρικές εκλογές του Ελ Σαλβαδόρ, την τρομοκράτηση τμημάτων του λαϊκού κινήματος στην Αργεντινή, τις απειλές για πραξικόπημα στη Βολιβία, τον εκβιασμό «περί απόσυρσης της εμπιστοσύνης εάν δεν υιοθετηθούν πιο δραστικά οικονομικά μέτρα», όρα ΔΝΤ, από κόμμα του κέντρου το οποίο στηρίζει την κυβέρνηση Λούλα, το προγκρόμ έναντι του λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος στην Κολομβία, προγκρόμ - μέρος του Σχεδίου «Δημοκρατικής Ασφάλειας» του Αλβαρο Ουρίμπε.

Μπορεί το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο να ανέτρεψε την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου - όπου ντε φάκτο θεωρούσε τις 876.000 αμφισβητούμενες υπογραφές ως νόμιμες, όπερ σημαίνει και άμεση προσφυγή στις κάλπες για την αποπομπή Τσάβες - τίποτε, όμως, δεν έχει τελειώσει, καθώς η προσφυγή στις κάλπες συνιστά για την «αντιπολίτευση» το άλλοθί της για την προσπάθεια ανατροπής εκ των έσω.

Προσπάθεια, που ξεκίνησε με την τακτική δημιουργίας «εστιών» στο ίδιο το Καράκας και κατόπιν στις υπόλοιπες πόλεις. Το επόμενο στάδιο, ήταν η επίθεση στο θέμα «ανθρώπινα δικαιώματα», αρχής γενομένης με την «παραίτηση» του πρέσβη στα Ηνωμένα Εθνη, Μίλος Αλκαλάι. Ηδη, σύσσωμες οι «ανθρωπιστικές οργανώσεις», κυρίως της Καθολικής Εκκλησίας, που συνιστά αναπόσπαστο μέρος της αντιπολίτευσης, καταγγέλλουν την Εθνοφρουρά για βασανιστήρια και την κυβέρνηση Τσάβες για «κακομεταχείριση των πολιτικών κρατουμένων»!

Την ίδια στιγμή, ο ψυχολογικός πόλεμος της επί 24ωρης βάσης κάλυψης των «τραγικών γεγονότων» εκ μέρους των ιδιωτικών καναλιών, έχει διττό στόχο: Να γενικεύσει το αίσθημα της ψύχωσης στον πληθυσμό, ώστε να μπορεί να τον χειραγωγήσει και, από την άλλη, να σπάσει το ηθικό της Εθνοφρουράς, που, δεδομένης της σύμπραξης της αστυνομίας με την αντιπολίτευση, είναι ο μόνος παράγοντας τιθάσευσης της «τεχνητής» αναταραχής πριν λάβει εκρηκτικές διαστάσεις.

Φτάσαμε μάλλον στο τελικό στάδιο, που, σύμφωνα με τις υφιστάμενες πληροφορίες, μοιάζει να έχει πολλαπλές εναλλακτικές λύσεις για τα δύο υποτιθέμενα σενάρια: α) Δε δύναται να ηττηθεί ο Τσάβες σε εκλογές και β) η ολιγαρχία της χώρας και η Ουάσιγκτον δεν μπορούν επ' ουδενί να ανακαταλάβουν την εξουσία, εάν δεν εξουδετερώσουν τον Τσάβες και τις δυνάμεις που τον στηρίζουν.

Μέχρι στιγμής, η στρατηγική τους μπορεί εν μέρει να έχει κάποιες επιτυχίες, αλλά, όσον αφορά στο πρώτο σενάριο, μάλλον πέφτει στο κενό, όχι για κανέναν άλλο λόγο, παρά από το ότι η πλειοψηφία του λαού είναι στο πλευρό της «μπολιβαριανής επαναστατικής διαδικασίας», επαγρυπνεί και αντιστέκεται.

Το δεύτερο σενάριο είναι μάλλον στρατιωτικό... Τι μπορεί, τάχα, να γίνει, εάν ένας «πληρωμένος» πιλότος πολεμικού βομβαρδίσει το Προεδρικό Μέγαρο, το Αρχηγείο του Στρατού και το υπουργείο Αμύνης που βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής μεταξύ τους και σε λίγα λεπτά να βρίσκεται προστατευμένος στην αμερικανική βάση του Κουρασάο ή της Αρούμπα; Και εάν κατορθώσει ο Τσάβες παρ' όλα αυτά να ξεφύγει;

Τότε «ένοπλες ομάδες» μπορεί να ξεσηκωθούν... Αραγε, οι παραστρατιωτικές ομάδες στη Νικαράγουα δεν είχαν τη βάση τους στην Ονδούρα ή, πολύ πρόσφατα, ο «στρατός των κανιβάλων της Αϊτής» δεν είχε τη βάση του στη Δομινικανή Δημοκρατία; Ηδη, ο κυβερνήτης της επαρχίας Ταχίρα, Ρονάλντο Μπλάνκο ντε λα Κρους, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για συνεχιζόμενες διεισδύσεις από την Κολομβία, τους χιλιάδες Κολομβιανούς που ζητούν άσυλο και κρούσματα από τις σύνηθες πρακτικές των κολομβιανών παραστρατιωτικών... Την ίδια στιγμή, ο Αλβαρο Ουρίμπε απολαμβάνει την απόλυτη στήριξη από την Ουάσιγκτον, εξαιτίας της γεωστρατηγικής της σημασίας: Παράθυρο για εισβολή στη Λατινική Αμερική.