Οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης και η δεδομένη συναίνεση στην ουσία της πολιτικής της από το ΠΑΣΟΚ. Οι προχτεσινές αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες, που επισφραγίζουν ένα νέο γύρο αντεργατικής επίθεσης από την ΕΕ. Η άρνηση του ΣΕΒ να δώσει και τα ελάχιστα και η απαίτησή του για παραπέρα μείωση του «εργατικού κόστους». Η τρομο-λαγνεία των ισχυρών, που έχει στόχο τη λήψη πρόσθετων αντιδημοκρατικών μέτρων σε βάρος των λαϊκών εργατικών κινημάτων. Ολα αυτά μαρτυρούν ότι η εκτίμηση που έκαναν προεκλογικά οι κομμουνιστές, πως έρχονται χειρότερες μέρες για το λαό μας, βγαίνει πέρα για πέρα σωστή. Απ' αυτήν την άποψη, η πανεργατική πανελλαδική απεργία, την Τετάρτη 31 Μάρτη, αποκτά ευρύτερα κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά. Εκ των πραγμάτων, οι εργαζόμενοι έχουν απέναντί τους το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής και τους εκφραστές της. Αυτές τις λίγες μέρες, πρέπει να οργωθεί κάθε χώρος δουλιάς, έτσι ώστε χιλιάδες εργαζόμενοι να βρεθούν στο μετερίζι του αγώνα και κάτω από τις σημαίες του ΠΑΜΕ, την Τετάρτη το πρωί, στην προσυγκέντρωση από την πλατεία Εθν. Αντίστασης (πρώην Κοτζιά) στην Αθήνα και τις αντίστοιχες σε όλες τις άλλες πόλεις. Στιγμή δεν πρέπει να πάει χαμένη για την καλύτερη οργάνωση της απεργίας, καθώς ήδη καταγράφεται και μια ανοιχτή προσπάθεια υπονόμευσης της απεργίας από στελέχη της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ.