Παράλληλα, το ΕΚΕΒΙ οργάνωσε τριήμερο εκδηλώσεων για τα παιδιά στην «Τεχνόπολη» του Δήμου Αθηναίων (Γκάζι). Στις 2,3 και 4 Απρίλη, από το πρωί έως το βράδυ, τα παιδιά θα μάθουν πολλά για το βιβλίο, θα ασχοληθούν με εκπαιδευτικά παιχνίδια, με αναγνώσεις κειμένων, με θεατρικά και εικαστικά εργαστήρια. Θα μπορούν να αγοράσουν παλιά και νέα παιδικά βιβλία που θα παρουσιάσουν 45 εκδότες και θα γνωριστούν με συγγραφείς παιδικών βιβλίων. Στις τριήμερες εκδηλώσεις συμμετέχουν ο «Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου» και η «Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά».
Η συγγραφέας Αγγελική Βαλερά, στο μήνυμα που έγραψε για την Παγκόσμια Μέρα Παιδικού Βιβλίου διηγείται μια ιστορία, η οποία, μεταξύ άλλων, λέει:
«Δυο αδέλφια συνήθιζαν να παίζουν με μια υδρόγειο σφαίρα. Καθώς τη στριφογύριζαν, με κλειστά μάτια, σημάδευαν με το δάχτυλό τους ένα σημείο. Κι αν τύχαινε το σημείο να είναι το Πεκίνο ή η Μαδαγασκάρη ή το Μεξικό, τότε έψαχναν στις βιβλιοθήκες να βρουν βιβλία με ιστορίες για τον τόπο που διάλεξαν.
Αγαπούσαν το διάβασμα. Το χαίρονταν. Το φως στο παραθύρι τους ήταν αναμμένο έως αργά το βράδυ.
Με το "φως" των βιβλίων βρέθηκαν να περπατούν στο σινικό τείχος στην Κίνα, ν' ακούν το τραγούδι του Ωκεανού παρέα με τους Βίκινγκς, να ζουν δίπλα στις πυραμίδες της αρχαίας Αιγύπτου, να γλιστρούν με το έλκηθρο στις παγωμένες λίμνες, συντροφιά με τους Εσκιμώους, να παίρνουν μέρος στους αγώνες της αρχαίας Ολυμπίας(...).
Οταν τα έπαιρνε ο ύπνος, τα παραμύθια, οι ιστορίες, οι θρύλοι, οι τόποι, οι συγγραφείς, οι ήρωες μπερδεύονταν στα όνειρά τους: Ο Αίσωπος διηγόταν μύθους του στη Σεχραζάτ (...), ο Χριστόφορος Κολόμβος άκουγε τον Τομ Σόγερ να λέει τις σκανταλιές του (...), ο Αντερσεν έλεγε τα δικά του παραμύθια στην αράχνη Ανάνσε (...).
Το παιχνίδι με την υδρόγειο σε συνδυασμό με τα βιβλία διασκέδαζε αφάνταστα τα δυο αδέλφια. Είχανε βρει έναν τρόπο να γίνουν θαλασσοπόροι κι εξερευνητές μέσα από τις σελίδες τους. Με το "φως" τους κατακτούσαν τον Πλανήτη, ζούσαν διάφορους πολιτισμούς, διάφορες εποχές, θαύμαζαν την ποικιλία τους. Πετούσαν παντού, ταξίδευαν παντού και ονειρεύονταν.
Και βέβαια ξεχνούσαν να κλείσουν το φως!
- Παιδιά, πότε επιτέλους θα κοιμηθείτε; τους φώναζαν οι γονείς τους. Είναι αργά. Σβήστε το φως!
- Δεν μπορούμε, απαντούσαν γελώντας. Το "φως" των βιβλίων δε σβήνει ποτέ».