Με τις μαρτυρίες 15 συγγενών των 39 νεκρών της ΡΙΚΟΜΕΞ, μετά το σεισμό του Σεπτέμβρη του 1999, συνεχίστηκε χτες η δίκη των κατηγορούμενων μηχανικών Νικολάου Σχολίδη, Αλέξανδρου Ντόβα, Αδαμάντιου Βασιλάκη και Εμμανουήλ Κοτζαστράτη στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας.

Παρά τον πόνο τους βρήκαν το θάρρος να καταθέσουν ότι το κτίριο ήταν επικίνδυνο, αφού έλειπαν κολόνες, ότι κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Να πουν για την «κόκκινη γραμμή στο πάρκινγκ» εξαιτίας της έλλειψης αντιστήριξης του τοίχου δίπλα στο ρέμα της Χελιδονούς. Για το σεισμό (σσ αναφέρθηκε και στη δίκη της ΦΑΡΑΝ) που έγινε τρεις μέρες μετά το μεγάλο και ο οποίος αν και δεν έγινε ιδιαίτερα αισθητός στην Αττική, έκανε το συγκεκριμένο κτίριο να τρέμει τόσο, που όλοι οι εργαζόμενοι εγκατέλειψαν τις θέσεις τους και βγήκαν στο δρόμο. Να πουν τέλος για τον πρόχειρα στηριγμένο ημιώροφο, όπου εργάζονταν περίπου 40 άτομα από τις δύο εταιρίες (ΕΣΤΙΑ και ΡΙΚΟΜΕΞ), χωρίς να υπάρχει έξοδος κινδύνου.

Η μάρτυρας Κ. Σοφίδου, δεν έδωσε χτες το «παρών» για να συνεχίσει την κατάθεσή της. Οπως τόνισαν οι συνήγοροι της Πολιτικής Αγωγής ήταν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση και υποστηρίζεται από ψυχολόγους προκειμένου να μπορέσει να επιστρέψει και να δώσει συνέχεια στην κατάθεσή της στο Ολοι οι μάρτυρες έδωσαν στις καταθέσεις τους το στίγμα της επικινδυνότητας του κτιρίου και της εργοδοτικής ασυδοσίας. Από αυτές ξεχώρισαν οι μαρτυρίες της Δ. Χατζηδημητρίου και του Ι. Τζαβέλλα. Η πρώτη έφερε ένα κομμάτι από τα σίδερα που υπήρχαν στις πλάκες, χαρακτηρίζοντάς το ως λεπτό και σκουριασμένο. Οπως τόνισε, ένα τμήμα της πλάκας υπάρχει ακόμα στο σημείο για τους δύσπιστους, ενώ πρόσθεσε πως το κτίριο έπεσε σε δευτερόλεπτα. Ο Ι. Τζαβέλας, επισήμανε πως οι εργαζόμενοι είχαν διαμαρτυρηθεί στους ιδιοκτήτες της ΡΙΚΟΜΕΞ, ότι ο ημιώροφος όπου δούλευαν αντιμετώπιζε προβλήματα, αλλά είχαν πάρει την απάντηση ότι όλα είναι καλά και δεν υπάρχει πρόβλημα. Στην ερώτηση συνηγόρου υπεράσπισης, πώς οι ιδιοκτήτες είναι δυνατόν να γνώριζαν τους κινδύνους που έκρυβε το κτίριο και άφηναν συγγενικά τους πρόσωπα να εργάζονται εκεί, ο Ι. Τζαβέλας απάντησε ότι είχαν γνώση του κινδύνου που έκρυβε η κακή κατασκευή, αλλά δεν έλεγαν τίποτα.