«Μαύρα και άραχλα» είναι τα 80ά γενέθλια για την ΑΕΚ. Σαν χτες, το 1924, ιδρύθηκε η Αθλητική Ενωση Κωνσταντινουπόλεως, με στόχους και όνειρα, εντελώς διαφορετικά από την πραγματικότητα στην οποία την εξανάγκασαν οι επιχειρηματίες - «σωτήρες» της. Οι «πατέρες» της ήθελαν ένα σωματείο για την άθληση των πολλών, κυρίως προσφύγων, νέων της περιοχής αλλά ταυτόχρονα και τη διαπαιδαγώγησή τους. Με αρχές, ιδανικά και άλλη φιλοσοφία. Και όχι της αρπαχτής από τους παράγοντες και του χουλιγκανισμού από οπαδούς και όχι φιλάθλους. Ενδεικτικά να θυμίσουμε ότι το γήπεδό της έγινε με συλλογική - εθελοντική εργασία.

Ομως, όπως και οι άλλοι σύλλογοι, η ΑΕΚ αποτελεί θύμα του επαγγελματικού αθλητισμού. Και μάλιστα ένα από τα μεγαλύτερα. Διαστρεβλωμένη προσωπικότητα, τεράστια χρέη, υποθηκευμένο μέλλον, υποχείριο στα χέρια επιτηδείων. Το σωματείο παραδόθηκε βορά στις ορέξεις επιχειρηματιών, που αισχροκερδούν σε βάρος της. Την ίδια ώρα που αυτή οδηγείται στην εξαφάνιση, οι «ταγοί» της κορυφώνουν τα επιχειρηματοεξουσιαστικά τους παιχνίδια, για την υπεράσπιση των δικών τους συμφερόντων και μετρούν κέρδη. Ο «θάνατος» της είναι η (πλουσιοπάροχη) ζωή τους. Οσο για το γήπεδο της - και σύμβολο μιας άλλης φιλοσοφίας - «θυσιάστηκε» στο βωμό μεγάλων συμφερόντων (οικονομικών και άλλων).

Υπό αυτές τις συνθήκες, φυσιολογικά, και οι αγωνιστικές της επιδόσεις δε θα μπορούσαν να είναι υψηλές. Μακριά από κάθε στόχο, και με ένα... τελωνείο προβλήματα πλέον αναζητεί κίνητρο. Ποιο είναι αυτό; Σύμφωνα με τον Ντουμιτρέσκου «θα ζητήσω από τους παίχτες να σεβαστούν το όνομα της ΑΕΚ (ό,τι δηλαδή δεν κάνουν οι παράγοντες) και τη φανέλα που φοράνε μέχρι την τελευταία αγωνιστική. Ελπίζω να μείνουμε ενωμένοι και με το κεφάλι ψηλά στα επόμενα ματς μέχρι το τέλος». Ή αλλιώς, όπως λέει ο λαός, «παρηγοριά στον άρρωστο»...

Αναφερόμενος στη ζώσα πραγματικότητα ο Ρουμάνος, υποστήριξε: «Ηξερα πού ερχόμουν. Ηξερα ότι υπάρχουν προβλήματα. Είμαι επαγγελματίας και θα τα δώσω όλα μέχρι και την τελευταία μέρα του συμβολαίου μου. Από εκεί και πέρα θα καθίσουμε και θα πάρουμε αποφάσεις για το μέλλον. Εχω τα πλάνα μου και τις σκέψεις μου για την επόμενη χρονιά, όμως δεν μπορώ να πάω και να επιβάλλω τα σχέδιά μου. Δεν είμαι άνθρωπος που χτυπάει την πόρτα και ζητάει πράγματα. Θα περιμένω να με καλέσουν. Επιθυμία μου είναι να μείνω στην ομάδα και να φτιάξουμε κάτι δυνατό και υγιές». Ξέρει πάντως ότι «η κατάσταση που υπάρχει στην ομάδα δεν επιτρέπει να παρθούν αποφάσεις για το δικό μου μέλλον». Και επειδή εκεί που έχει φτάσει η ομάδα, δεν έχει τίποτα πλέον να χάσει, αλλά είναι υποχρεωμένος να κάνει την ανάγκη φιλότιμο, θα εφαρμόσει (αντιγράφοντας την Αγγλία) μια ακόμα καινοτομία. Καταργείται η συγκέντρωση σε ξενοδοχείο, πριν τους αγώνες. «Οι παίχτες θα έρχονται την ημέρα του αγώνα για ένα γεύμα και μετά θα πηγαίνουμε όλοι μαζί στο γήπεδο. Η ατμόσφαιρα είναι βαριά λόγω των οικονομικών προβλημάτων και πρέπει να κάνω κάτι να ελαφρύνω την κατάσταση»...