Γι' αυτό και σπεύδουν οι υποστηριχτές του ΝΑΙ να βρουν εξιλαστήριο θύμα στο ΑΚΕΛ. Γιατί το ΟΧΙ πια γίνεται χιονοστιβάδα που απειλεί την ίδια τη βάση της ενδοτικότητας. Τη φιλοτεχνημένη τόσο καλά και τόσο καιρό υποταγή στον ιμπεριαλισμό. Που, ούτε λίγο-ούτε πολύ, παρουσιαζόταν ως ο εγγυητής για ένα ενωμένο νησί. Ενώ ήταν και παραμένει ο νεκροθάφτης.

Γι' αυτή, τη χιονοστιβάδα που δε μαζεύεται, στάζουν χολή τα κείμενα των «αναλυτών». Και μόνο το γεγονός ότι το ΑΚΕΛ πήρε υπόψη του το μυριόστομο λαϊκό ΟΧΙ, έφτασε για να εισπράξει σε μια νύχτα ένα βόθρο βρισιές κι από «σοβαρός συνομιλητής» να παρουσιαστεί ως «καιροσκόπος». Από αυτούς ακριβώς που έγραφαν μια βδομάδα πριν ότι ο ξένος παράγοντας στήριζε όλες του τις ελπίδες στο ΑΚΕΛ. Βαριά τα γραμμάτια που έχουν να ξοφλήσουν ορισμένοι.

Μερικά πρωτοσέλιδα, πάντως, θα μείνουν στην Ιστορία: Οπως της «Αυγής» του Πάσχα, που διαπιστώνει «δυνατό το "ναι" στα κόμματα - δυνατό το "όχι" στον λαό». Οπως και κάτι εσωτερικοί τίτλοι, όπως αυτός στην «Ημερησία»: «Τέσσερα "ναι" και ένα "όχι" από το συμβούλιο αρχηγών».

Αλλοι, πάλι, παρότι χρόνια φιλοτεχνούν προφίλ σοβαρού αναλυτή δεν απέφυγαν το σκόπελο. Ο Γ. Καπόπουλος τιτλοφόρησε το κείμενό του «Ποιοι και γιατί έκρυψαν την επιτυχία της Λουκέρνης» και υπέγραψε την εκτίμηση που περιέχεται στο γνωστό «σκονάκι» ότι «μια οργανωμένη παραπληροφόρηση με ευθύνη ελληνοκυπριακών απορριπτικών κύκλων απέκρυψε την πραγματικότητα, την ικανοποίηση δηλαδή του μεγαλύτερου μέρους των αιτημάτων της Λευκωσίας για βελτίωση του σχεδίου Ανάν».

Και μετά ρωτάνε, «τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;».

Τα μειράκια της καθ' ημάς «Συνασπισμένης Ριζοσπαστικής Αριστεράς»...