ΑΣΤΑΘΕΙΑ βλέπει κανείς - εκ πρώτης όψεως - στις εξελίξεις στο Κυπριακό και όλα μοιάζουν ρευστά. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, που μέχρι προχτές δήλωνε ότι δε δέχεται αναβολή των δημοψηφισμάτων, τώρα το συζητά, ο Τούρκος αρχιστράτηγος Οζγκιοκ εντόπισε θετικά σημεία στο «σχέδιο Ανάν», η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει αποσαφηνίσει πού το πάει...

Ομως, στην εξέλιξη της υπόθεσης υπάρχουν - χωρίς ταλαντεύσεις - οι μόνιμοι και σταθεροί άξονες: Οι πιέσεις των ΗΠΑ επί παραδείγματι, που μάλλον κάτι περισσότερο από «πιέσεις» είναι, όταν αναφέρεται στην ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ πως το «σχέδιο Ανάν» είναι ο «μόνος και τελικός τρόπος» να υπάρξει ασφάλεια...

Τελικά ...διά μέσου της ρευστότητας, το πράγμα «τραβάει» σε σταθερότατο προσανατολισμό και το «τιμόνι» έχει κολλήσει στην εξέλιξη που εξαρχής απαιτούσαν ΗΠΑ και ΕΕ, με γνώμονα φυσικά να διασφαλίσουν τα δικά τους (και μόνο) συμφέροντα.

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, πάντως, κάποιοι «αναλυτές» αποφάσισαν και επιχειρούν να το επιβάλουν ότι χωριζόμαστε σε δύο είδη, αναφορικά με το «σχέδιο Ανάν». Στους ...«συναισθηματικούς», που λένε όχι και στους «σοβαρούς ρεαλιστές», που λένε «ναι»!

Το ενδεχόμενο κάποιος να λέει «όχι», χωρίς να είναι «εν βρασμώ ψυχής», αλλά σκεπτόμενος και αναλύοντας τις καταστάσεις, δε θεωρείται από αυτούς παραδεκτό. Θα τους λυπήσουμε, αλλά υπάρχουν και αυτοί που μπορούν να σκέπτονται και δε θεωρούν το ρεαλισμό συνώνυμο της άκριτης αποδοχής των πάντων.

ΩΡΑΙΑ ΜΑΣ τα λένε οι Αμερικανοί περί εξομάλυνσης της κατάστασης στο Ιράκ. Μόνο, που η μερική αποχώρηση του στρατού τους από τη Φαλούτζα (όπως ανακοίνωσαν) δύσκολα πείθει πως ...όλα πάνε καλά.

Και σίγουρα δεν έγινε, όπως λένε, σε ένδειξη «καλής θέλησης»! Η μόνη θέληση που έχουν είναι να καταπνίξουν κάθε αντίσταση της χώρας που κατέκτησαν με αιματηρό πόλεμο, η οποία σαφώς και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «καλή».