Στις 14 του περασμένου Φλεβάρη ο πρόεδρος του Συνασπισμού Ν. Κωνσταντόπουλος έκανε δηλώσεις για το Κυπριακό, καταγγέλλοντας πιέσεις σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου να αποδεχτούν ό,τι για δεκαετίες αρνιούνταν, τη μετατροπή του Κυπριακού σε διμερή ελληνοτουρκική διαφορά που θα επιλυθεί με επιδιαιτησία. Ο ΣΥΝ βέβαια είχε χαιρετίσει ως θετική την απόφαση του Ελσίνκι, η οποία επικύρωσε την προηγηθείσα σταδιακή έκπτωση του Κυπριακού από διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής σε διαφορά μεταξύ των δύο κοινοτήτων και άνοιξε το δρόμο της επιδιαιτησίας.

Μάλιστα, ο Ν. Κωνσταντόπουλος επιχείρησε την επόμενη μέρα μετά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών να επιπλήξει το ΚΚΕ και την εκτίμησή του πως το Κυπριακό έχει αποδιεθνοποιηθεί, αναρωτώμενος με προσποιητή αφέλεια, πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο από τη στιγμή που ο ΟΗΕ και η ΕΕ ασχολούνται με το θέμα και αφού αυτά αποτελούν τα μοναδικά δύο πεδία σήμερα διεκδίκησης και διαπραγμάτευσης. Η διεθνοποίηση ωστόσο του Κυπριακού προβλήματος δεν έχει να κάνει, και το ξέρει καλά ο πρόεδρος του ΣΥΝ, με το ποιοι, αν και πόσο ασχολούνται με αυτό. Εχει να κάνει πρωτίστως με το περιεχόμενο που δίνουν στο πρόβλημα. Διεθνοποίηση του Κυπριακού ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής, ως απαίτηση για δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση, ως αίτημα για μια Κύπρο ενιαία και ανεξάρτητη, που θα παλεύεται η λύση του σε κάθε προσφερόμενο πεδίο, με κινητοποίηση, διαμόρφωση συμμαχιών κλπ., τέτοια διεθνοποίηση είναι πασιφανές πως σήμερα δεν υφίσταται. Οσο για το πόρισμά του πως η ενεργοποίηση και παρέμβαση της κοινής γνώμης διεθνώς δεν μπορεί τίποτα να προσφέρει, ας το κρίνουν εκείνοι στους οποίους απευθύνεται ο ΣΥΝ της κατά τα άλλα «κινηματικής αριστεράς».

Ο Ν. Κωνσταντόπουλος σήμερα διαπιστώνει και καταγγέλλει λάθη από μέρους της ελληνοκυπριακής και ελληνικής πλευράς κατά τις διαπραγματεύσεις. Δεν αντιλέγουμε. Ο ίδιος όμως δήλωνε το Νοέμβρη του 2002: «Ο ΣΥΝ στηρίζει τη διαπραγμάτευση που αποφάσισε το Εθνικό Συμβούλιο της Κύπρου. Δεν είναι η ώρα για πλειοδοσίες σε συνθήματα, εντυπώσεις, ενθουσιασμούς, ή απορριπτισμούς των πάντων. Είναι η ώρα μέγιστης ευθύνης, ενότητας και σοβαρότητας. Η σημερινή κατάσταση της de facto διχοτόμησης δεν μπορεί να διαιωνιστεί. Η μη λύση δεν είναι λύση».

Προς το παρόν ας μείνουμε σ' αυτά τα λίγα αλλά χρήσιμα για κάποια πρώτα συμπεράσματα. Για το Κυπριακό και τη στάση πολλών απέναντί του έχουμε ακόμα πολλά να πούμε...