Associated Press

«Παράπλευρες απώλειες»: Ο στρατός του Πακιστάν σκοτώνει άμαχο πληθυσμό επιχειρώντας «εναντίον του ίδιου του του λαού»

Οι κάτοικοι της Ουάνα, στα αυτόνομα εδάφη των φυλών που συνορεύουν με το Αφγανιστάν, αναφέρουν ότι χιλιάδες στρατιώτες καταφθάνουν στην περιοχή, με βαρύ οπλισμό. «Δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ τόσο μεγάλη στρατιωτική κινητοποίηση στην περιοχή μας», είπε ένας γέροντας σε ανταποκριτή του BBC στο Πακιστάν. Το επιτελείο διέψευσε ότι επίκεινται νέες επιχειρήσεις στο Ουαζιριστάν όπως αυτές του περασμένου μήνα, όταν τουλάχιστον 100 άνθρωποι είχαν βρει το θάνατο, περιλαμβανομένων δεκάδων αμάχων. Αλλά, καθώς πλησιάζει η 20ή του Απρίλη, ημερομηνία που εκπνέει το τελεσίγραφο στους φυλάρχους να παραδώσουν όσους «ξένους τρομοκράτες» φιλοξενούν, το νέο ξέσπασμα πολεμικών επιχειρήσεων μοιάζει όλο και πιο πιθανό - σχεδόν «αναπόφευκτο».

Ο Πακιστανός φυσικός Φαχίμ Χουσάιν, σε πρόσφατο άρθρο του στο αμερικανικό περιοδικό «CounterPunch» επισήμαινε ότι η πειθαρχία του στρατού του Πακιστάν όσον αφορά «στην εκτέλεση των διαταγών των ιμπεριαλιστικών του αφεντικών» είναι τόσο βαθιά ριζωμένη, που μοιάζει εγγεγραμμένη στα γονίδιά του. Ως αποικιακός στρατός των Βρετανών το 19ο και τον 20ό αιώνα, γράφει, έπαιξε επαίσχυντο ρόλο στο Ιράκ και στην Αραβία, και η «παράδοση» αυτή συνεχίστηκε με την πλήρη ευθυγράμμιση με την πολιτική των ΗΠΑ στην περίοδο του ψυχρού πολέμου. Ο στρατός του Πακιστάν πάντοτε ήταν έτοιμος για τις βρώμικες δουλιές, όταν του το ανέθεταν: Εναντίον της ΟΑΠ στην Ιορδανία το 1970, υπέρ του τζιχάντ στο Αφγανιστάν κατόπιν. Βλέποντας σεβάσμιους ασπρομάλληδες γέροντες με δεμένα μάτια να προπηλακίζονται και να σέρνονται στα τζιπ του στρατού στο Νότιο Ουαζιριστάν, με τα αμερικανικά ΜΜΕ να κάνουν λόγο για «συλληφθέντες τρομοκράτες», «υπόπτους ως μέλη της "Αλ Κάιντα"» και τα λοιπά, μαθαίνοντας για τους θανάτους γυναικόπαιδων από μαζικούς βομβαρδισμούς χωριών όπως στην Παλαιστίνη και στο Ιράκ, ο Χουσάιν αναρωτήθηκε:

«Αλήθεια, αυτά τα μοντέλα ακολουθεί ο στρατός μας δολοφονώντας τον ίδιο το λαό του;... Ξέρουμε ότι οι ΗΠΑ παραβιάζουν όλες τις διεθνείς νόρμες και συμπεριφέρονται σαν βάρβαρη χώρα. Πρέπει να ολισθήσουμε στο ίδιο επίπεδο βαρβαρότητας; Δεν αηδιάζει ο στρατός με τον τρόπο που συμπεριφέρονται στους αιχμαλώτους, στους συμπατριώτες μας;... Αλλά ίσως δε θα έπρεπε να εκπλήσσομαι... Ο στρατός μας πάντα ήταν ένα ωμό αποικιακό στράτευμα που ο πραγματικός σκοπός της ύπαρξής του ήταν να καθυποτάσσει το λαό του... (Ομως) καταλαβαίνει η κυβέρνηση ότι (στο Ουαζιριστάν) παίζει με τη φωτιά, με την απαίσια προοπτική του εμφυλίου, στέλνοντας το στρατό στις παραδοσιακές περιοχές των φυλών που δεν ανέχονται ανάμειξη στις υποθέσεις τους; Καταλαβαίνει η κυβέρνηση τον κώδικα τιμής της φιλοξενίας των Παστούν; Δεν παραδίδουν τους φιλοξενούμενούς τους. Η βία δε θα λύσει τίποτα... Ναι, αυτές είναι οπισθοδρομικές περιοχές και χρειάζονται ανάπτυξη, αλλά τι έκανε η κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια, έφτιαξε σχολεία, νοσοκομεία, έφερε οικονομική ανάπτυξη στις απομακρυσμένες αυτές περιοχές; Η απάντηση είναι ότι δεν έκανε τίποτα, και κανείς δεν μπορεί να φέρει εκσυγχρονισμό ή ανάπτυξη διά της βίας των όπλων, όπως δεν μπορεί να φέρει δημοκρατία στο Ιράκ εισβάλλοντας στη χώρα... Το ότι το Πακιστάν έχει γίνει νεοαποικία των ΗΠΑ είναι προφανές στον καθένα... Πώς μπορούμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας ανεξάρτητους, όταν το FBI επιχειρεί ελεύθερα μέσα στη χώρα, συλλαμβάνει κόσμο με τη βοήθεια των δυνάμεών μας και τον στέλνει χωρίς καμία διαδικασία στο Γκουαντανάμο, στα γκούλαγκ του Αφγανιστάν και της (βάσης) Ντιέγο Γκαρσία για να βασανιστούν; Εχουμε ακόμα αμερικανικές βάσεις... Και σ' αντάλλαγμα για τη μη δίωξη του Α. Κ. Καν δώσαμε στις ΗΠΑ το δικαίωμα να επιχειρούν μέσα στο Πακιστάν. Είμαστε κατεχόμενη χώρα με περιορισμένη ανεξαρτησία;».

Οι κυρίαρχες δυνάμεις στο Πακιστάν - ο στρατός με τα δαιδαλώδη οικονομικά του συμφέροντα, οι μεγάλοι γαιοκτήμονες, η παρασιτική αστική τάξη, οι έμποροι ναρκωτικών - δεν ενδιαφέρονται ποσώς για τέτοιου είδους «κατηγορώ», αλλά δεν μπορούν να αγνοήσουν το γεγονός ότι ο τζιχάντ έχει κάνει πλήρη κύκλο. Ο στρατηγός Μουσάραφ γνωρίζει από πρώτο χέρι πόσο δίκιο είχε ο δημοσιογράφος Αχμεντ Ρασίντ όταν έγραφε ότι «είτε ο Μπιν Λάντεν συλληφθεί είτε όχι, θα υπάρξουν πολύ σοβαρές συνέπειες για την εσωτερική ειρήνη και σταθερότητα του Πακιστάν» από τη διάχυση του πολέμου στο δικό του έδαφος.