Associated Press

Χιλιάδες οι πρόσφυγες του Νταρφούρ, που διψούν να ακούσουν καλά νέα από τις συνομιλίες μεταξύ κυβέρνησης και ανταρτών...

Στην επαρχία Νταρφούρ (περιοχή με έκταση περίπου ίση με εκείνη της Γαλλίας), οι εκτοπισμένοι (από τα σπίτια τους) αυτόχθονες Αφρικανοί, που έχουν καταφύγει στις ερημιές δίχως πρόσβαση σε νερό και βασικά τρόφιμα, υπολογίζονται στο ένα εκατομμύριο. Κάπου 700.000 με 800.000 άλλοι έχουν αναζητήσει καταφύγιο στο γειτονικό Τσαντ. Οι αρρώστιες, οι κακουχίες, η πείνα και οι επιχειρήσεις του σουδανικού στρατού και των παραστρατιωτικών οργανώσεων, εκτιμάται πως προκαλούν κάθε βδομάδα στο Νταρφούρ το θάνατο περίπου 1.000 ανθρώπων!

Αιτία των δεινών που υφίστανται οι κάτοικοι του Δυτικού Σουδάν είναι η δράση έφιππων αραβικών παραστρατιωτικών ομάδων, του σουδανικού στρατού και της σουδανικής αεροπορίας. Οι πρώτοι (γνωστοί ως Τζαντζογουίντ) έχουν αναλάβει τις μαζικές λεηλασίες σπιτιών και τους εμπρησμούς αποθηκών τροφίμων, τους μαζικούς βιασμούς κοριτσιών, τις απαγωγές παιδιών, τις κλοπές ζώων και τους ακρωτηριασμούς ανδρών. Οι δεύτεροι (σουδανικές ένοπλες δυνάμεις) τη μαζική εξολόθρευση αμάχων, που παρά τις τρομοκρατικές επιδρομές των πρώτων, δεν «εννοούν» να εγκαταλείψουν τις εστίες τους (που κατά «σύμπτωση» βρίσκονται σε περιοχές με σημαντικές πηγές νερού, βοσκοτόπια και πετρελαιοφόρους υπόγειους ορίζοντες)...

Είναι πολλοί (ανάμεσά τους και ανώτατοι αξιωματούχοι του ΟΗΕ, όπως ο ειδικός συντονιστής του ΟΗΕ για ανθρωπιστικά ζητήματα στο Σουδάν, Μούκες Καπίλα) που θεωρούν πως οι φονικές επιδρομές που δέχεται ο ντόπιος (αφρικανικός στην πλειοψηφία του) πληθυσμός από παραστρατιωτικές οργανώσεις αραβικών φύλων και δυνάμεις του Σουδανικού στρατού συνιστούν επί της ουσίας εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα πολέμου και πως, τηρουμένων των αναλογιών, θα μπορούσαν να συγκριθούν με εκείνα που διαπράχθηκαν κατά την προ δεκαετίας γενοκτονία στη Ρουάντα...

Παρά την υπογραφή συμφωνίας εκεχειρίας στις 7 Απρίλη ανάμεσα στην κυβέρνηση του Σουδάν και τις δύο ανταρτικές οργανώσεις (Σουδανικός Απελευθερωτικός Στρατός και Κίνημα Δικαιοσύνης και Ισότητας) του Νταρφούρ, οι επιχειρήσεις του στρατού και των παραστρατιωτικών συνεχίζονται σπασμωδικά, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος του εκτοπισμένου ντόπιου πληθυσμού να αδυνατεί να επιστρέψει στις εστίες του και να αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο λιμού...

Η δραματική κατάσταση στο Νταρφούρ έκανε την ισλαμική κυβέρνηση στο Χαρτούμ να καθυστερεί επί μέρες την πρόσβαση όχι μόνον των δημοσιογράφων ή οργανώσεων αρωγής, αλλά και της 10μελούς ομάδας ανώτερων αξιωματούχων του ΟΗΕ που προσπαθούσε από την περασμένη Κυριακή να εκτιμήσει από κοντά την κατάσταση...

Η τελευταία και αδημοσιοποίητη (λόγω των διαπραγματευτικών πιέσεων που ασκούν οι ΗΠΑ στην κυβέρνηση του Σουδάν προκειμένου το Χαρτούμ να προχωρήσει σε συμφωνίες με τους αντάρτες της δύσης και του νότου, ώστε να λήξει ο πόλεμος δυόμισι δεκαετιών) έκθεση της επιτροπής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα επιρρίπτει ανοιχτά ευθύνες στην κυβέρνηση του Σουδάν, που τη θεωρεί υπεύθυνη για την εγκληματική δράση των παραστρατιωτικών ομάδων στο Νταρφούρ.

Ομως, παρά τις αμερικανικές έντονες πιέσεις για βραχυπρόθεσμα «γενική συμφωνία ειρήνευσης στο Σουδάν», οι εγκληματικές ενέργειες της ισλαμικής κυβέρνησης του «προέδρου» Ομάρ αλ Μπασίρ δεν πρόκειται να κάνουν την Ουάσιγκτον ούτε τα Ηνωμένα Εθνη να επιβάλλουν -τουλάχιστον σύντομα...- νέες οικονομικές ή άλλες κυρώσεις στο καθεστώς του Χαρτούμ. Με δεδομένα τα «μαθήματα» που «εισπράττει» (;) από την επέμβαση και κατοχή στο Ιράκ, η κυβέρνηση του Τζ. Ου. Μπους πιέζει το Χαρτούμ έως... «εκεί που παίρνει». Ενδεχομένως, επειδή θεωρεί πως δεν είναι συμφέρουσα επί του παρόντος η λήψη αυστηρών μέτρων, όπως κυρώσεις, διεθνής αποκλεισμός ή ακόμη και μία στρατιωτική (περιφερειακή, διεθνής ή συμμαχική) επέμβαση. Τέτοια μέτρα θα πρόσθεταν νέους και ανεπιθύμητους μπελάδες στην κυβέρνηση Μπους. Σ' αυτή την περίπτωση, η Ουάσιγκτον θα διακύβευε:

-- Την πορεία των έως τώρα προσπαθειών για την ολοκλήρωση μιας σειράς συμφωνιών στη Ναϊβάσα της Κένιας ανάμεσα στην ισλαμική κυβέρνηση και τη συμμαχία δυνάμεων με επικεφαλής τους αντάρτες του Σουδανικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού του Τζον Γκάρανγκ.

-- Τη δυνατότητα πρόσβασης του αμερικανικού στρατού και των «αντιτρομοκρατικών δυνάμεων» σε ένα σημαντικό τμήμα της ανατολικής Αφρικής (που βρίσκεται στρατηγικά απέναντι από τη Σαουδική Αραβία...).

-- Τη μεσοπρόθεσμη απόδοση επενδύσεων (ύψους πολλών δεκάδων εκατ.) που έχουν κάνει πρόσφατα αμερικανικές (παλιότερα βρετανικές, καναδικές και κινεζικές) πετρελαϊκές και άλλες εταιρίες σε μία διεθνή οικονομική συγκυρία που βλέπει τις τιμές του πετρελαίου να εκτινάσσονται στα ύψη (με ό,τι αυτό συνεπάγεται...).

-- Τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη μίας ακόμη εφεδρικής (μετά από τα πετρέλαια στο δυτικοαφρικανικό Κόλπο της Γουινέας) αποθήκης καυσίμων της Αμερικής: τα πλούσια αποθέματα του Σουδάν σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο...

Ομως, η εκμετάλλευση της δραματικής κατάστασης που προκαλεί στον ντόπιο πληθυσμό η επί δύο και πλέον δεκαέτιες σουδανική δικτατορία δεν απασχολεί μόνον τις ΗΠΑ. Η ΕΕ έχει ήδη μπει στην αρένα χρηματοδοτώντας (για παρόμοιους λόγους) προ μερικών βδομάδων το τραπέζι των μαραθώνιων διαπραγματεύσεων μεταξύ σουδανικής κυβέρνησης και ανταρτών του νότου με αρχικό ποσό ύψους 1,5 εκατ. ευρώ. Επιπροσθέτως, ανώτατος στρατιωτικός αξιωματούχος του λεγόμενου «Ευρωστρατού» (στρατηγός Γούσταβ Χάγκουλουντ) δήλωνε προ ημερών στους βρετανικούς «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» πως «δε βλέπει ως απίθανη αλλά ως πιθανή» μία ενδεχόμενη αποστολή του ευρωστρατού στο Δυτικό Σουδάν με την προϋπόθεση πως θα έχει προηγηθεί εξουσιοδότηση από τον ΟΗΕ. Αλλωστε αυτό είχε γίνει πρόσφατα στη βορειοανατολική επαρχία Ιτούρι της Λαϊκή Δημοκρατίας του Κονγκό, όπου και η πρώτη αποστολή του ευρωστρατού εκτός Γηραιάς Ηπείρου...

Ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός μεταξύ των δύο πλευρών του Ατλαντικού, που ήδη αντανακλάται και στη μάλλον περίπλοκη περίπτωση του Σουδάν, θεωρείται βέβαιο πως μεσοπρόθεσμα θα ενταθεί. Επισφαλές είναι ωστόσο, εάν στο μεσοδιάστημα, θα επουλωθούν οι πληγές του σουδανικού λαού...