Η κατάσταση του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν προκύπτει τόσο από το 4-0 στην Ολλανδία, όπως ακριβώς δεν προκύπτει από τη νίκη της Εθνικής μέσα στην Ισπανία, πριν μήνες. Σε ό,τι αφορά στο αγωνιστικό μέρος της υπόθεσης, που είναι και το πιο αγνό, η υπόθεση βρίσκεται κάπου στη μέση.

Το θέμα θα ήταν παντελώς γελοίο, αν δεν ήταν τραγικό. Καμία πόλη της χώρας (ούτε η Ν.Σμύρνη που επελέγη) δε δέχεται να διεξαχθεί στην περιοχή της ο εν λόγω αγώνας, που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι «γιορτή». Ολοι προεξοφλούν επεισόδια, οδομαχίες, χουλιγκανισμούς και καταστροφές. Από την πλευρά των αρμοδίων, δηλαδή, όλοι τους αποδέχονται ότι «θα γίνει πόλεμος» και ότι «δεν μπορούν να ελέγξουν αυτόν τον πόλεμο», ενώ από την πλευρά των διοικήσεων των δυο ομάδων υπάρχει η έμμεση παραδοχή ότι διαθέτουν «ετοιμοπόλεμους στρατούς»!

Η πολιτεία πετάει το μπαλάκι στην ΕΠΟ, η ΕΠΟ στην Αστυνομία, η Αστυνομία στους δημάρχους και η κολοκυθιά συνεχίζεται. Κανένας, όμως, εκ των αρμοδίων δεν έχει τολμήσει να απευθυνθεί στις διοικήσεις των δυο ομάδων και να καταστήσει σαφές, απόλυτο και αδιαπραγμάτευτο, το εξής: Οτι για να γίνει το παιχνίδι (και όλα τα ανάλογα ματς), και ότι για να μη γίνει σε άδειο γήπεδο, θα συμμαζέψουν τους «στρατούς» τους. Και ότι εάν δε συμμαζέψουν τους «στρατούς» τους, και συμβεί το οτιδήποτε, τότε «θα τους κόψει τα πόδια»! Νέτα - σκέτα!