Μία κίνηση λάθος στο φινάλε και όλο το οικοδόμημα τεσσάρων και πλέον ωρών, πέφτει σαν χάρτινος πύργος, η ισορροπία αμέσως ανατρέπεται. Η αναγκαιότητα, λοιπόν, του να γνωρίζει ο σκακιστής να παίζει σωστά το φινάλε, είναι μεγάλη και απαραίτητη. Το φινάλε που θα δούμε είναι πολύ σπουδαίο και παρουσιάζεται συχνά σε μια παρτίδα. Πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο φινάλε - πύργου και πέντε πιονιών, έναντι πύργου και πέντε πιονιών του αντιπάλου, το οποίο συνδέεται και με άλλα φινάλε, που για να παιχτούν σωστά, χρειάζεται να γνωρίζει ο παίκτης όλες τις «θέσεις κλειδιά» που προκύπτουν από αυτό. Το πολύ ενδιαφέρον αυτό φινάλε (βλέπε διάγραμμα κειμένου) προέκυψε στην παρτίδα Καπαμπλάνκα - Ταρτακόβερ (1924) και είναι δύσκολο να εκτιμηθεί με μια πρώτη ματιά. Δύο βασικά πλεονεκτήματα του λευκού είναι η κατάκτηση της έβδομης γραμμής (αποκομμένος ο μαύρος Ρουά) με τον πύργο στο «θ7» καθώς και το ελεύθερο και υποστηριγμένο πιόνι στην κολόνα «η». Από την άλλη μεριά, ο μαύρος είναι έτοιμος να αιχμαλωτίσει ορισμένα αδύνατα πιόνια του λευκού στην πλευρά της βασίλισσας. Ποιας πλευράς, όμως, σημαντικότερα είναι τα πλεονεκτήματα; Βασικός κανόνας σε αυτά τα φινάλε, είναι να δημιουργηθεί ένα ελεύθερο πιόνι όσο το δυνατόν γρηγορότερα και με τη βοήθεια του Ρουά να το προγάγει. Με αυτό το σκεπτικό και αφού ήδη ο λευκός πύργος βρίσκεται στην 7η γραμμή, ο αναγνώστης μπορεί εύκολα να αντιληφθεί το όμορφο σχέδιο νίκης του Καπαμπλάνκα. Του Παγκόσμιου Πρωταθλητή από την Κούβα που έχει μπει στο πάνθεον των καλύτερων σκακιστών του κόσμου, όλων των εποχών! 1. Ρη3! Πχγ3+ 2. Ρθ4 Πζ3 3. η6! Πχζ4 4. Ρη5 Πε4 5. Ρζ6 Ρη8 6. Πη7+ Ρθ8 7. Πχγ7 Πε8 8. Ρχζ5 Πε4 9. Ρζ6 Πζ4+ 10. Ρε5 Πη4 11. η7+! Ρη8 12. Πχα7 Πη1 13. Ρχδ5 Πγ1 14. Ρδ6 Πγ2 15. δ5 Πγ1 16. Πγ7 Πα1 17. Ργ6 Πχα4 18. δ6 και 1-0.