Μακάρι να μπορούσαμε να είμαστε περήφανοι. Και θα ήμασταν:

*

Για έναν πρωθυπουργό που είπε στον Μπους ότι το να αποκαλούν οι Αμερικάνοι τον Ταλάτ «πρωθυπουργό» και την κυπριακή κυβέρνηση «ελληνοκυπριακή διοίκηση» είναι ευθεία επίθεση στο διεθνές δίκαιο και στα ψηφίσματα του ΟΗΕ για δίκαιη λύση του Κυπριακού.

***

Για έναν πρωθυπουργό που είπε στον Μπους ότι η «αποχή» των Αμερικάνων στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και η άρνησή τους να συνυπογράψουν το ψήφισμα καταδίκης του Ισραήλ για το προχτεσινό έγκλημα στη Ράφα είναι απόδειξη της ηθικής αυτουργίας των ΗΠΑ στη γενοκτονία των Παλαιστίνιων.

***

Για έναν πρωθυπουργό που είπε στον Μπους ότι η Ελλάδα δεν έχει καμία δουλιά να στέλνει στρατιώτες της στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, ότι δε συμμετέχει κατά κανέναν τρόπο στις δολοφονίες αμάχων και στους βασανισμούς αιχμαλώτων και ότι στις σχετικές πιέσεις να συμπράξει στην τρομοκρατία του ιμπεριαλισμού η απάντηση είναι «όχι».

***

Για έναν πρωθυπουργό που είπε στον Μπους ότι τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας δε γίνεται ανεκτό να τίθενται στη ζυγαριά των γεωστρατηγικών συμφερόντων των ΗΠΑ και ότι δεν ανέχεται κανενός είδους «διαιτησία» που κάνει πλάτες στις προκλήσεις του στρατιωτικού κατεστημένου της Αγκυρας.

***

Για έναν πρωθυπουργό που είπε στον Μπους ότι ο Αμερικάνος πρεσβευτής στην Αθήνα δεν έχει κανένα δικαίωμα να συμπεριφέρεται και να περιφέρεται σαν «ανθύπατος» και να τον συμμαζέψει.

***

Για έναν πρωθυπουργό που είπε στον Μπους ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν είναι «πεδίο βολής» για το ΝΑΤΟ, ότι η Αθήνα δε θα καταρρίψει το «ολυμπιακό ρεκόρ» της παρουσίας Αμερικάνων πρακτόρων στο έδαφός της, ότι οι αμερικανικές πολυεθνικές-«παρακλάδια» της CIA που πουλάνε «ασφάλεια» για τους Αγώνες είναι παράγοντας ανωμαλίας και ως εκ τούτου ανεπιθύμητες.

*

Ναι. Για έναν τέτοιο πρωθυπουργό θα ήμασταν περήφανοι.