Μόνο το πετρέλαιο και οι πολυεθνικές του μαύρου χρυσού φαίνεται να πηγαίνουν καλά αυτόν τον καιρό στη Νιγηρία. Γιατί, κατά τα άλλα, αυτή η πετρελαιοπαραγωγός δυτικοαφρικανική χώρα συγκλονίζεται και πάλι, τους τελευταίους τρεις μήνες, από πολύνεκρες (επιφανειακώς θρησκευτικές) συγκρούσεις, που φλέγουν για μια ακόμη φορά βόρειες, κεντρικές και νότιες πολιτείες της Ομοσπονδιακής Νιγηρίας. Ηδη, η επιβολή κατάστασης έκτακτης ανάγκης που ανακοινώθηκε μεσοβδόμαδα στην (κεντρική) πολιτεία Πλατό (όπου προ μερικών ημερών είχαμε εκατοντάδες νεκρούς και δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες) δεν αναμένεται να επιλύσει οριστικά το πρόβλημα. Το μέτρο απέχει ελάχιστα από την κήρυξη στρατιωτικού νόμου στην περιοχή, όπου ήδη απολύθηκε «για ανικανότητα» ο κυβερνήτης και στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος Τζόσουα Νταρίγε, διαλύθηκε η πολιτειακή Βουλή και αναμένεται νέο κύμα πάνοπλων στρατιωτών και αστυνομικών για την επιβολή... του νόμου και της τάξης. Ομως, η επιβολή κατάστασης έκτακτης ανάγκης (που έχει τις ευλογίες μέρους της αντιπολίτευσης, την πλειοψηφία των ψήφων της ομοσπονδιακής Βουλής και αρκετών μουσουλμανικών οργανώσεων) επικρίθηκε σφόδρα. Οχι μόνον από τον Νομπελίστα Νιγηριανό συγγραφέα, Ουόλε Σογίνκα, που κατήγγειλε τον Πρόεδρο της χώρας, Ολουσενγκούν Ομπασάντζο, για κατάχρηση των προεδρικών εξουσιών και ανικανότητα να φέρει τη χώρα στην τροχιά της σταθερότητας, της ειρήνης και της ανάπτυξης, αλλά και από τον Εθνικό Σύνδεσμο Χριστιανών της Νιγηρίας, ο πρόεδρος του οποίου, Πίτερ Ακινόλα, έκανε λόγο προχτές για μεροληπτική απόφαση κατά της χριστιανικής κοινότητας στη χώρα που την αφήνει απροστάτευτη στον ιερό πόλεμο (Τζιχάντ) που έχουν (δημοσίως) κηρύξει ορισμένοι ανώτατοι ιερωμένοι μουσουλμάνων... Χαρακτηριστικό της πόλωσης που επικρατεί ανάμεσα στις δύο μεγαλύτερες θρησκευτικές κοινότητες της χώρας είναι και η «πρόταση» του προέδρου του Εθνικού Συνδέσμου Χριστιανών για την επιβολή μέτρων στρατοκρατίας (δηλαδή επιβολή κατάστασης έκτακτης ανάγκης) και σε άλλες πολιτείες (κυρίως του νότου, π.χ. πολιτεία Κάνο), όπου το τελευταίο δίμηνο και έως πριν από λίγες μέρες είχαμε σφαγές πολλών δεκάδων χριστιανών από ένοπλους μουσουλμάνους.

Η ένταση που επικρατεί αυτή την περίοδο μεταξύ των ανώτατων κλιμακίων ιεραρχίας χριστιανών και μουσουλμάνων στη χώρα, είναι τέτοια που δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τις τυπικές ανακοινώσεις της ιεραρχίας των δύο θρησκευτικών κοινοτήτων για «ειρήνη»...Η κατάσταση μοιάζει ανεξέλεγκτη, σε σημείο που κάποιοι (παρα)θρησκευτικοί κύκλοι να λένε πως ήρθε η ώρα να αποφασιστεί εάν η Νιγηρία θα τραβήξει το δρόμο της διάσπασης σε δύο ή περισσότερα κράτη... Το εάν θα γίνει σύντομα ή αργά ο διαμελισμός της Νιγηρίας, των δεκάδων εθνοτήτων και γλωσσών, δεν είναι σίγουρο και ούτε είναι απαραίτητα η λύση στο ζήτημα... Το βέβαιο είναι, πάντως, πως το κλίμα ανομίας και ατιμωρησίας των πολύνεκρων σφαγών που ταλανίζουν το νιγηριανό λαό, με αποτέλεσμα πάνω από 12.000 νεκρούς(!) τα τελευταία πέντε χρόνια (οπότε τυπικά ήρθη το πολυετές καθεστώς χούντας), πυροδοτεί τις εστίες έντασης σε διάφορα σημεία της χώρας... Είτε είναι ένοπλες ομάδες χριστιανών, είτε μουσουλμάνων αυτοί που σφαγιάζουν, κανείς δεν ποτέ δε συνελήφθη, ούτε βεβαίως δικάστηκε ή καταδικάστηκε, καθώς των σφαγών ενόπλων ομάδων έπεται πάντα η πυγμή των όπλων του στρατού και των ειδικών αστυνομικών δυνάμεων, η δράση των οποίων δεν είναι λιγότερο φονική... Ετσι, ο χορός των αιματοβαμμένων μαχαιριών κρατεί καλά σε μια χώρα που ο τεράστιος ορυκτός και φυσικός της πλούτος δεν αρκεί (λόγω τεράστιων ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, αλλά και της διεφθαρμένης ντόπιας καθεστηκυίας τάξης, που διοικεί με τη φενάκη της «δημοκρατίας» του πρώην στρατιωτικού αξιωματούχου, νυν Προέδρου, Ολουσενγκούν Ομπασάντζο) για να σταματήσει τη φτώχεια, τον αναλφαβητισμό, τις αρρώστιες, την ανεργία...

«Η συνταγή του χάους γράφτηκε... Δεν ξέρω εάν θα επιβιώσουμε», έλεγε ο Νιγηριανός Νομπελίστας προ ημερών... Το θέμα, όμως, δεν είναι εάν, αλλά πώς...