Η Σόνια Γκάντι, που επέλεξε για μια σειρά λόγων να μην αναλάβει την πρωθυπουργία - οι ελάχιστα συγκεκαλυμμένες απειλές του RSS και των σχετιζόμενων με αυτό οργανώσεων, που θαυμάζουν ανοιχτά την ιδεολογία του Χίτλερ, αποτέλεσαν τον πιο εξόφθαλμο - λέγεται ότι θα χρησιμοποιήσει το Σινγκχ, ως «άνθρωπο - βιτρίνα» της ασκώντας εξουσία ανάμεσα στο προσκήνιο της προεδρίας του Κογκρέσου και το παρασκήνιο. Η εκτίμηση μοιάζει κάπως τραβηγμένη. Ο Σινγκχ, που θα κληθεί να διαχειριστεί τις απαιτήσεις και τις αναμονές του εγχώριου αλλά και του πολυεθνικού - και ειδικά του αμερικανικού κι ευρωπαϊκού - κεφαλαίου, πάντως, μοιάζει να αμφιταλαντεύεται.
Το Αριστερό Μέτωπο, στο οποίο μετέχουν τα ΚΚ Ινδίας (Μαρξιστικό) και ΚΚΙ, υπόσχεται μεν στήριξη στην κυβέρνηση χωρίς συμμετοχή σ' αυτήν - όπως σχολίαζε ο Σιτάραμ Γιετσούρι του ΚΚΙ(Μ) και άλλα στελέχη των δύο κομμάτων - θα ασκήσει πιέσεις για να αναχαιτιστούν, όπου αυτό είναι δυνατό, η πολιτική των αποεπενδύσεων και ιδιωτικοποιήσεων, και αυτό προοιωνίζεται μια «δύσκολη» συμμαχία...