«Κόλαφο» για τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο αποτελεί η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών να απορρίψει την αίτησή του για κατάσχεση του βιβλίου του Γ. Μανδίκου, με τίτλο «Εγώ ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος», που αναφέρεται στην κατοχική δράση του τέως υπουργού, «φιλοξενώντας» και τα έγγραφα ντοκουμέντα που έχει καταθέσει στη Βουλή και ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Β. Κεδίκογλου, σε Επίκαιρες Ερωτήσεις και Ερωτήσεις του προς τον πρωθυπουργό.

Να θυμίσουμε πως ο τέως υπουργός Δικαιοσύνης εκτός από τον Γ. Μανδίκο «μοίρασε» ακόμα μηνύσεις και αγωγές («μνημεία» αυταρχισμού και αντιδημοκρατικότητας) στο «Ριζοσπάστη», στο περιοδικό «Νέμεσις», στον Θ. Κατριβάνο, ενώ είχε ζητήσει και την άρση της ασυλίας του Β. Κεδίκογλου, προκειμένου να μηνύσει και αυτόν! Υπήρξε δε ο πρώτος υπουργός Δικαιοσύνης μεταπολιτευτικά που, με την πλήρη κάλυψη της κυβέρνησης, επιχείρησε να πληγώσει ανεπανόρθωτα την ελευθεροτυπία με τη μήνυσή του εναντίον του «Ρ», επειδή δημοσίευσε καταγγελίες του Θ. Κατριβάνου σχετικά με την κατοχική του δράση. Αυτή του η ενέργεια πυροδότησε σφοδρές λαϊκές αντιδράσεις και μια θύελλα καταδικαστικών μηνυμάτων.

Στη συγκεκριμένη υπόθεση το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών έκρινε ότι με βάση τις διατάξεις του Συντάγματος απαγορεύεται να επιβληθεί το μέτρο της κατάσχεσης, η οποία κατ' εξαίρεση επιτρέπεται μετά από παραγγελία του εισαγγελέα για πολύ συγκεκριμένους λόγους, στους οποίους όμως δεν εντάσσεται η προσβολή της προσωπικότητας.

Στο σκεπτικό της απόφασης του δικαστηρίου διαβάζουμε: «Ο καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, έγγραφα και διά μέσου του Τύπου τους στοχασμούς του, τηρώντας τους νόμους του κράτους. Ο Τύπος είναι ελεύθερος. Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται».

Και στη συνέχεια: «Οι διατάξεις του Συντάγματος προστατεύουν την ελευθερία εκφράσεως και διαδόσεως των στοχασμών και απαγορεύουν την κατάσχεση, τη λογοκρισία ή κάθε άλλο ισοδύναμο προληπτικό μέτρο σε βάρος του Τύπου, που και ρητώς αναγνωρίζεται ελεύθερος. Η ελευθερία αυτή, ιδίως όταν ασκείται διά του τύπου, δεν ενδιαφέρει μόνο σαν ατομικό δικαίωμα, αλλά λειτουργεί παράλληλα και σαν πολιτικό δικαίωμα, αφού διευκολύνει τον ελεύθερο σχηματισμό και την αυθεντική εκδήλωση της πολιτικής βούλησης του λαού και από την άποψη αυτή αποβαίνει στοιχείο του δημοκρατικού πολιτεύματος και η προστασία της ενδιαφέρει όχι μόνο το άτομο που την εκφράζει, αλλά και τους αποδέκτες, με τον επηρεασμό της γνώμης των οποίων ολοκληρώνεται, η κατοχύρωση δε του δικαιώματος αυτού ενισχύεται με την απαγόρευση της κατάσχεσης, με την οποία εξομοιώνεται και κάθε άλλος τρόπος παρεμπόδισης της κυκλοφορίας εντύπου, που κάμπτεται μόνο στις περιοριστικά απαριθμούμενες περιπτώσεις του άρθρου 14 παρ. 3 του Συντάγματος».

Αξίζει να αναφερθεί ότι στην απόφαση του δικαστηρίου σημειώνεται πως «εκ του γεγονότος ότι η ελευθεροτυπία, ως θεμέλιο του δημοκρατικού πολιτεύματος, έχει το προβάδισμα έναντι του έννομου αγαθού της προσωπικότητας, από το οποίο είναι αξιολογικώς υπέρτερη, γίνεται, ειδικά για τα βιβλία που έχουν ήδη εκδοθεί και κυκλοφορήσει, πρακτικά αδύνατη η εφαρμογή των διατάξεων που προβλέπουν την άρση της προσβολής και την παράλειψή της στο μέλλον, οι οποίες υποχωρούν μπροστά στο γενικότερο συμφέρον της ελευθερίας του Τύπου. Ετσι, σε περίπτωση προσβολής της προσωπικότητας που επήλθε με ανακριβείς ειδήσεις που έχουν περιληφθεί σε βιβλίο που έχει εκδοθεί δεν είναι δυνατή ούτε η άρση της προσβολής ούτε η παράλειψή της στο μέλλον, αφού αυτό θα ήταν δυνατόν να επιτευχθεί μόνο με την κατάσχεση του βιβλίου ή με την απαγόρευση της κυκλοφορίας του, πράγμα όμως που είναι κατ' αποτέλεσμα ταυτόσημο με την κατάσχεση, η οποία απαγορεύεται».

Κατόπιν όλων αυτών το δικαστήριο κρίνει μη νόμιμη την αίτηση του Ε. Γιαννόπουλου για παύση της κυκλοφορίας και διάθεσης του βιβλίου, καθώς και επιβολής χρηματικής ποινής και προσωπικής κράτησης του Γ. Μανδίκου και την απορρίπτει.