Ξεκινώντας από την επισήμανση αυτή του ΛΕΝΙΝ ότι κάθε εκλογικό αποτέλεσμα αποτελεί για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο δείκτη ωριμότητας της ταξικής συνείδησης και ταυτόχρονα δείκτη ξεπεράσματος των εμποδίων που βάζει η άρχουσα τάξη της χώρας στο να εκφραστεί πιστότερα η λαϊκή θέληση, θα προσπαθήσουμε να σχολιάσουμε ορισμένες πλευρές της εκλογικής συμπεριφοράς (κύρια τους παράγοντες διαμόρφωσης) των λαϊκών στρωμάτων.

1. Η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος στις πρώτες της εκτιμήσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα επισημαίνει πέρα από τα άλλα ότι αυτό δε διαμορφώνεται αποκλειστικά κατά τη διάρκεια της εκλογικής περιόδου (όσο και σημαντικό ρόλο αν παίζει αυτή), αλλά και την αναντιστοιχία ανάμεσα στη λαϊκή δυσαρέσκεια (καθώς επίσης και στους αγώνες που αναπτύχθηκαν, στην όξυνση των λαϊκών προβλημάτων κ. ά.) και στην επιλογή ψήφου. Τονίζει μάλιστα την ανάγκη «... να συνυπολογιστούν και να βγουν διδάγματα για τη δουλιά μας, παίρνοντας υπόψη τους γενικότερους και μονιμότερους παράγοντες που επιδρούν στη διαμόρφωση της πολιτικής συνείδησης...».

2. Οι εκλογές της 9ης Απρίλη απέδειξαν για μια ακόμη φορά ότι αυτές, στα πλαίσια του καπιταλισμού, ούτε ελεύθερα διεξάγονται, ούτε αβίαστα. Η άρχουσα τάξη της χώρας μας (που δε δίστασε αρκετές φορές να καταργήσει την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, όταν εκτιμούσε ότι κινδύνευαν τα συμφέροντά της) έχει τεράστια εμπειρία και μέσα για να χρησιμοποιεί και διευθύνει επιδέξια το μηχανισμό που λέγεται εκλογές στο σύνολό του. Ταυτόχρονα δεν πρέπει να ξεχνάμε την υποβάθμιση του ρόλου του Αστικού Κοινοβουλίου στα πλαίσια του ιμπεριαλισμού (και της ενσωμάτωσης της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση) που μετατρέπεται πια σε «βιτρίνα» ή σε «φλύαρη εταιρία» όπως τόνιζε ο ΛΕΝΙΝ, που απομακρύνεται από τους πραγματικούς μοχλούς εξουσίας.Με βάση τα παραπάνω, είναι ξεκάθαρο ότι αυτός που έχει την οικονομική εξουσία έχει την ιδεολογική κυριαρχία και ταυτόχρονα ασκεί την πολιτική εξουσία μέσω των κομμάτων που υπηρετούν το σύστημα. Ο πρώτος λοιπόν παράγοντας που διαμορφώνει την κοινωνική συνείδηση (και κατ' επέκταση την πολιτική - εκλογική συμπεριφορά) των λαϊκών μαζών είναι οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Αυτές δημιουργούν σε πρωτογενές επίπεδο (αυθόρμητα) πλαστή συνείδηση στους εργαζόμενους για την κοινωνική - πολιτική πραγματικότητα. Ετσι δίνεται η πρώτη εξήγηση γιατί οι εργαζόμενοι ψηφίζουν τα κόμματα των αφεντικών τους. Πάνω σε αυτή τη βάση το αστικό κράτος (που ας μην ξεχνάμε είναι το πρώτο κόμμα της άρχουσας τάξης), με τους μηχανισμούς που διαθέτει, διαμορφώνει τη συνείδηση των εργαζομένων γενικά, αλλά και την εκλογική τους συμπεριφορά. Μηχανισμοί, τόσο οικονομικοί, όσο και ιδεολογικοί, αλλά και καταστολής. Μηχανισμοί, που αξιοποιούνται στο έπακρο από τα αστικά κόμματα τόσο πριν (κυρίως) όσο και κατά τη διάρκεια της εκλογικής περιόδου.

3. Οι ιδεολογικοί μηχανισμοί που χρησιμοποιούνται είναι πολύμορφοι (εκπαίδευση, ΜΜΕ, Εκκλησία κ.ά.) και μάλιστα από την πρώτη στιγμή της γέννησής μας. Αυτοί καλλιεργούν αντιλήψεις, πρότυπα, συμπεριφορές (π.χ. παθητικότητα, μοιρολατρία, ατομισμός, αντικομμουνισμός κ.ά.). Ιδιαίτερο ρόλο παίζουν τα ΜΜΕ. Να θυμηθούμε ότι από αυτά ήταν σταθερά αποκλεισμένο το ΚΚΕ, ενώ όποτε γινόταν αναφορά σε αυτό, αυτή ήταν αποσπασματική και κυρίως συκοφαντική. Η κατάσταση αυτή διατηρήθηκε και στην προεκλογική περίοδο, όπου πάνω από το 90% των ενημερωτικών εκπομπών τους ήταν αφιερωμένες στα δύο κόμματα (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ), χωρίς να παραβλέπεται τι ζητήματα περνούσαν από το υπόλοιπο πρόγραμμά τους. Δεν πρέπει να παραλείψουμε ακόμη την επίδραση των κατασταλτικών μηχανισμών που επηρεάζουν πολύμορφα τη συνείδηση (και την εκλογική στάση) των λαϊκών στρωμάτων. Η τρομοκρατία στους τόπους δουλιάς (με τον κίνδυνο της απόλυσης), η χρήση των ΜΑΤ (π.χ. τα σκασμένα λάστιχα των τρακτέρ και τα «αγροτοδικεία» δεν προκαλούν μόνο οργή, αλλά και φόβο, αναδίπλωση), το πολυπλόκαμο σύστημα εκβιασμών και πιέσεων σε βάρος συγκεκριμένων κατηγοριών του πληθυσμού παίζουν το ρόλο τους στο εκλογικό αποτέλεσμα. Να μην ξεχνάμε ακόμη και τους άλλους μηχανισμούς που διαθέτει το αστικό κράτος για να νοθεύει τη λαϊκή έκφραση, όπως ο καλπονοθευτικός εκλογικός νόμος, οι οικονομικοί μηχανισμοί (π.χ. ρουσφέτι, πολυδάπανες εκλογικές καμπάνιες, παροχολογία, που σε συνθήκες όξυνσης των λαϊκών προβλημάτων φαντάζει σαν... βάλσαμο κ.ά.).

4. Η όξυνση των λαϊκών προβλημάτων, η ίδια η κρίση του συστήματος από μόνη της δεν οδηγεί στην αλλαγή συνείδησης, σε μαζική λόγου χάρη υπερψήφιση του ΚΚΕ.Επιδρά αντιφατικά, δημιουργώντας δυνατότητες, αλλά και πρόσθετες δυσκολίες. Για παράδειγμα, η όξυνση της ανεργίας σε συνθήκες μάλιστα κρίσης του συνδικαλιστικού κινήματος, αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων διεθνώς, εκτός από την αγανάκτηση που προκαλεί, γίνεται και συχνά κριτήριο ψήφου υπέρ των αστικών κομμάτων που υπόσχονται στους ανέργους και στις οικογένειές τους κάποιες «λύσεις» έστω και προσωρινές (π.χ. συμμετοχή σε προγράμματα κατάρτισης, 5ετίας στο στρατό κ.ά.).

5. Σαν Κόμμα αγωνιζόμαστε για την όσο το δυνατόν στα καπιταλιστικά πλαίσια γνησιότερη έκφραση (χωρίς αυταπάτες για τα όρια αυτής) της λαϊκής θέλησης στις εκλογές. Ο αγώνας μας αυτός εντάσσεται στην προσπάθεια απαλλαγής των εργαζομένων από την αστική ιδεολογία και στη διαμόρφωση ταξικής συνείδησης, στην κατεύθυνση δημιουργίας των υποκειμενικών συνθηκών για την αλλαγή της κοινωνίας. Να θυμηθούμε εδώ, αυτό που τόνιζε ο ΛΕΝΙΝ: «... οι άνθρωποι ήταν και θα είναι πάντα τα απλοϊκά θύματα της απάτης και της αυταπάτης της πολιτικής, όσο δε μάθουν να αναζητούν πίσω από τις διάφορες ηθικές, θρησκευτικές, πολιτικές και κοινωνικές φράσεις, διακηρύξεις, υποσχέσεις, τα συμφέροντα τούτων ή εκείνων των τάξεων...». Από αυτή την άποψη και από τούτη την εκλογική μάχη επιβεβαιώθηκαν ορισμένα βασικά ζητήματα για τη δουλιά μας όπως: