Associated Press

Στιγμιότυπο από τις διαδηλώσεις

«Η κυβερνητική Συνάντηση Κορυφής πραγματοποιείται στο πλαίσιο σοβαρών υποχωρήσεων και απειλών για την αυτοδιάθεση των εθνών, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ειρήνη, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Αμερική, καθώς και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Μετά από δύο δεκαετίες νεοφιλελεύθερων πολιτικών, η Λατινική Αμερική παραμένει η περιοχή με τις μεγαλύτερες ανισότητες στον κόσμο. Η μέγιστη συγκέντρωση του πλούτου και της γης επιδεινώνεται από το κόστος του εξωτερικού χρέους, τους πόρους, που αφιερώνονται στη στρατιωτικοποίηση, στη διαφθορά και την ατιμωρησία. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, προωθούνται σήμερα συνθήκες "ελευθέρου εμπορίου" με τις ΗΠΑ, με τις οποίες το μόνο που επιτυγχάνεται είναι η επιβολή μιας διαδικασίας υποταγμένης ένταξης στη βορειοαμερικανική ηγεμονία, η κορύφωση της οποίας θα είναι η Ζώνη Ελευθέρου Εμπορίου της Αμερικής (ALCA).

Ταυτόχρονα, οι διμερείς συμφωνίες προωθούν, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στη Λατινική Αμερική τα ίδια μοντέλα, που οξύνουν την ανεργία, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, μετατρέποντας σε εμπορεύματα την Υγεία, την Παιδεία, τις δημόσιες υπηρεσίες, τον πολιτισμό και την Κοινωνική Ασφάλιση, μεταξύ άλλων, πέραν του ότι οδηγούν στην εξαφάνιση της οικογενειακής γεωργίας, μέσω της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Το Σύνταγμα, που η ΕΕ ετοιμάζεται να εγκρίνει, κατοχυρώνει αυτήν την προσέγγιση. Αυτό συμβαίνει χωρίς να έχουν ερωτηθεί οι λαοί της ΕΕ. Αυτό είναι το μοντέλο "κοινωνικής συναίνεσης", που η Ευρωπαϊκή Ενωση σκοπεύει να προωθήσει στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική.

Από την τελευταία Συνάντηση Κορυφής ΕΕ - Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής το Μάη του 2002 στη Μαδρίτη, τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, που υποτίθεται ότι θα γινόταν προσπάθεια αντιμετώπισής τους, συνεχίζουν να υπάρχουν χωρίς προοπτική λύσης, με αποτέλεσμα να έχουν οξυνθεί οι δύσκολες συνθήκες ζωής και εργασίας για εκατομμύρια άτομα.

Η εικόνα ότι η Λατινική Αμερική και η Καραϊβική μπορούν να έχουν πιο ευεργετικές σχέσεις με την ΕΕ απ' ό,τι με τις ΗΠΑ, μέσω της απελευθέρωσης των αγορών, καταρρίπτεται από την πραγματικότητα. Και αυτό, γιατί, πίσω από τις «καλές προθέσεις», εκείνο που επιδιώκει η ΕΕ είναι η διεύρυνση των αγορών για τις μεγάλες εταιρίες υπηρεσιών και τις κυβερνητικές προμήθειες, καθώς και εγγυήσεις για τους μεγάλους επενδυτές της. Συμφωνίες, όπως αυτές που υπογράφει ή διαπραγματεύεται με χώρες και περιοχές της Λατινικής Αμερικής, που στο οικονομικό και εμπορικό σκέλος τους δε διαφέρουν από αυτές που υπάρχουν με τις ΗΠΑ, θα εδραίωναν για τις μελλοντικές δεκαετίες τα προνόμια που ήδη απολαμβάνουν οι ευρωπαϊκές διεθνικές εταιρίες, ή ακόμα και νέα, σε βάρος των συμφερόντων των αναπτυσσόμενων χωρών. Οι τωρινές νεοφιλελεύθερες προτάσεις της ΕΕ προς τη Λατινική Αμερική δεν αποτελούν μία εναλλακτική λύση στην ALCA. Αντίθετα, είναι προσηλωμένες στα οικονομικά μέτρα, που "συνταγογραφούν" το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, η Διαμερικανική Τράπεζα Ανάπτυξης και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ). Η Ευρωπαϊκή Ενωση χρησιμοποιεί τις πολιτικές συνεργασίας ως μέσο για τη διείσδυση των εταιριών της. Από την άλλη πλευρά, οι συμφωνίες συνεργασίας σε θέματα ασφάλειας συμβάλλουν στη στρατιωτικοποίηση της ηπείρου.

(...)Προειδοποιήσαμε τόσο στην περίπτωση της ALCA, όπως και στην περίπτωση του ΠΟΕ, και το πράττουμε και τώρα σε σχέση με τις συμφωνίες με την ΕΕ, ότι η ένταξη θεμάτων, όπως οι επενδύσεις, οι κυβερνητικές προμήθειες, πολιτικές ανταγωνισμού και ιδιωτικοποίησης φυσικών πόρων και υπηρεσιών, περιορίζουν την κυριαρχία και υποθηκεύουν την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη των χωρών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής. Συνεπώς θα πρέπει να εγκαταλειφθούν οριστικά στις διαπραγματεύσεις. Ακόμα, η πρόσβαση στις ευρωπαϊκές αγροτικές αγορές είναι ευεργετική κυρίως για τους μεγαλοπαραγωγούς και όχι απαραίτητα για μικρούς αγρότες που παράγουν για την εσωτερική αγορά και στερούνται προστασίας.

Γι' αυτό το λόγο, στη θέση συμφωνιών που συνεχίζουν να δίνουν προτεραιότητα στην "ελεύθερη αγορά", πέρα από πολιτικό διάλογο και συνεργασία, οι λαοί της Ευρώπης, της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής επιθυμούμε μία δίκαιη και ισότιμη σχέση, που θα στηρίζεται στον πλήρη σεβασμό των ανθρώπινων, οικονομικών, κοινωνικών, πολιτιστικών και περιβαλλοντικών δικαιωμάτων».

Στη συνέχεια, οι κοινωνικές οργανώσεις που ήταν παρούσες στην Γκουανταλαχάρα, απευθυνόμενες στους ηγέτες των χωρών τους, προχωρούν σε σειρά επισημάνσεων και αιτημάτων, από τα οποία παραθέτουμε μερικά:

-- «Μία ξεκάθαρη θέση ενάντια στις πολεμικές πράξεις και μονόπλευρες πολιτικές στη Μέση Ανατολή εκ μέρους των κεντρικών δυνάμεων, σε μία διαδικασία που παραβιάζει το σύνολο των διεθνών συμβάσεων και το Διεθνές Δίκαιο, που πέτυχε μέχρι τώρα η διεθνής κοινότητα και που επέτρεψε τη διεξαγωγή ενός παράνομου και ανήθικου πολέμου. Απαιτούμε την καταδίκη των εγκληματικών βασανιστηρίων, που διέπραξαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους σε βάρος των αιχμαλώτων πολέμου στο Ιράκ, τον τερματισμό της απαγωγής και βασανισμών των κρατουμένων στο Γουαντανάμο, τη δέσμευση για την επίλυση όλων των πολεμικών συγκρούσεων και την ουσιαστική προώθηση της ειρήνης στον κόσμο. Απαιτούμε την απόσυρση όλων των ξένων στρατευμάτων από το Ιράκ.

-- Να μπει εμπόδιο στην αυξανόμενη στρατιωτική κατοχή στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, όπου διαπιστώνουμε πως η ματαίωση οποιασδήποτε ανάπτυξης και η συστηματική καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προστίθενται στην ξένη πολιτική και στρατιωτική παρέμβαση, ενάντια στις προσδοκίες των ταλαιπωρημένων λαών της Αϊτής, της Κολομβίας, και της Βολιβίας, ειδικότερα.

-- Να μπει τέρμα στο Σχέδιο Κολομβία και το Σχέδιο Πουέμπλα Παναμά.

-- Ειδικότερα, η Ευρωπαϊκή Ενωση, ως πρώτος εξωτερικός πιστωτής της Λατινικής Αμερικής, θα πρέπει να ακυρώσει το "μισητό" χρέος και να επαναδιαπραγματευτεί το δημόσιο εξωτερικό χρέος με κριτήρια πραγματικής ανάπτυξης για τις υποανάπτυκτες χώρες.

-- Να ανατραπεί το νέο κύμα ιδιωτικοποιήσεων, που προσανατολίζονται στην εμπορευματοποίηση βασικών δικαιωμάτων και υπηρεσιών, όπως η Παιδεία, η Ενέργεια, το Νερό και η Υγεία, πλήττοντας τους πιο φτωχούς. Τα αγαθά και οι δημόσιες υπηρεσίες δεν είναι εμπορεύσιμα.

-- Να παρθούν τα αναγκαία μέτρα, ώστε να σταματήσουν οι διακρίσεις, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία σε βάρος των μεταναστών και άλλων μειονοτήτων και υπέρ της αναγνώρισης των κοινωνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους.

-- Καταγγέλλουμε τη στάση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που δεν επέτρεψε την καταδίκη του νόμου Χελμς - Μπάρτον. Αντίθετα, αυτή η Συνάντηση Κορυφής θα πρέπει να απαιτήσει από τις ΗΠΑ την άρση του οικονομικού αποκλεισμού ενάντια στην Κούβα, που πλήττει σοβαρά την αυτοδιάθεση, την οικονομία της και τις συνθήκες ζωής των πολιτών της. Να επανενεργοποιηθούν οι συμφωνίες συνεργασίας μεταξύ των χωρών της Λατινικής Αμερικής και της ΕΕ με την Κούβα. Και ειδικότερα να απορριφθούν τα νέα επιθετικά σχέδια ενάντια στην Κούβα που εξήγγειλε ο Μπους και που αποτελούν το μεγαλύτερο και σοβαρότερο κίνδυνο για τη σταθερότητα και την ειρήνη στην αμερικανική ήπειρο.

-- Τέλος, τα μαζικά κινήματα της Λατινικής Αμερικής, της Καραϊβικής και της Ευρώπης επαγρυπνούμε και κινητοποιούμαστε. Απέναντι στη δημαγωγία, στις παραλείψεις και τις απειλές που εκτοξεύονται σε κυβερνητικές συναντήσεις κορυφής, όπως αυτή που πραγματοποιήθηκε εδώ, δηλώνουμε ότι: Ο αγώνας των λαών είναι αυτός που εμπιστευόμαστε για την οικοδόμηση δίκαιων κοινωνιών και ενός διαφορετικού, καλύτερου κόσμου».

Γκουνταλαχάρα, Μεξικό, 28 Μάη 2004