«Οποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας», προειδοποίησε ο Αμερικανός Πρόεδρος, Μπους, λίγες μέρες μετά το χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη 2001 στη Νέα Υόρκη και στην Ουάσιγκτον. Η Ευρωπαϊκή Ενωση δε δίστασε ούτε στιγμή και η απάντησή της στο τελεσίγραφο των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν σαφής: «Είμαστε μαζί σας». Η άμεση ανταπόκριση των Ευρωπαίων εταίρων στην πρόσκληση των Αμερικανών φίλων για συμμετοχή στην «παγκόσμια αντιτρομοκρατική σταυροφορία» συνοδεύτηκε με μια απόφαση για ένταση των αντιτρομοκρατικών μέτρων στο εσωτερικό των κρατών-μελών και την υπόσχεση για στενότερη συνεργασία των ευρωπαϊκών υπηρεσιών ασφαλείας με τις αντίστοιχες αμερικανικές.

Η πρώτη «αντιτρομοκρατική» απόφαση των ηγετών της ΕΕ ελήφθη στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής στις 21 του Σεπτέμβρη 2001, στις Βρυξέλλες. «Οι ΗΠΑ νομιμοποιούνται να αντιδράσουν. Τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το καθένα ανάλογα με τα μέσα που διαθέτει, είναι πρόθυμα να συμμετάσχουν σε αυτές τις δράσεις», αναφέρεται στην απόφαση αυτής της Συνόδου. Στην ίδια Σύνοδο τίθενται τα θεμέλια για τα μέτρα που στη συνέχεια αποφασίζονται στη Σύνοδο Κορυφής του Λάακεν (14 του Δεκέμβρη 2001).

Στο Λάακεν είχαμε, λοιπόν, την πρώτη ολοκληρωμένη «συμβολή» της ΕΕ στην ευρωατλαντική «αντιτρομοκρατική» επιχείρηση. Στην απόφαση της Συνόδου αναφερόταν: «Η Ευρωπαϊκή Ενωση επιβεβαιώνει την απόλυτη αλληλεγγύη της προς τον αμερικανικό λαό και τη διεθνή κοινότητα στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας με πλήρη σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Η υλοποίηση του σχεδίου δράσης που αποφασίστηκε στις 21 Σεπτεμβρίου διεξάγεται σύμφωνα με το καθορισθέν χρονοδιάγραμμα. Η μέχρι τώρα πρόοδος δείχνει ότι οι στόχοι θα επιτευχθούν. Η συμφωνία για το ευρωπαϊκό ένταλμα συλλήψεως αποτελεί αποφασιστική πρόοδο. Ο κοινός ορισμός των τρομοκρατικών πράξεων, η κατάρτιση καταλόγων τρομοκρατών και τρομοκρατικών οργανώσεων, ομάδων και οντοτήτων, η συνεργασία μεταξύ ειδικευμένων υπηρεσιών καθώς και οι κανόνες που εγκρίθηκαν για τη δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων κατόπιν της απόφασης 1373 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, συνιστούν συγκεκριμένες απαντήσεις για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας».

Βεβαίως, το «αντιτρομοκρατικό» οπλοστάσιο της ΕΕ δεν ήταν άδειο πριν το Σεπτέμβρη του 2001. Οι αποφάσεις της Συνόδου του Τάμπερε (16 του Οκτώβρη 1999) ήταν μια επαρκής βάση πάνω στην οποία στήθηκε το υπόλοιπο οικοδόμημα. Με τις αποφάσεις εκείνης της Συνόδου τέθηκε το πλαίσιο της στενότερης συνεργασίας των αστυνομικών και των δικαστικών αρχών των κρατών-μελών της ΕΕ για την αντιμετώπιση της μετανάστευσης, του οργανωμένου εγκλήματος και της τρομοκρατίας. Στο επίκεντρο αυτού του μηχανισμού βρισκόταν η Ευρωαστυνομία (Europol) και ένα νέο σώμα δικαστικής συνεργασίας, το Eurojustice.

To πιο σοβαρό στοιχείο σ' αυτή την πορεία ενσωμάτωσης της ΕΕ στην «αντιτρομοκρατική σταυροφορία» είναι, φυσικά, ο ορισμός της τρομοκρατίας. Στις 16 του Νοέμβρη του 2001 το συμβούλιο των υπουργών Δικαιοσύνης κατέληξε ότι: «Θεωρούνται, λοιπόν, τρομοκρατικά εγκλήματα οι εκ προθέσεως πράξεις που είναι δυνατό να προσβάλουν σοβαρά χώρα ή διεθνή οργανισμό, τις οποίες ο δράστης διαπράττει με σκοπό: 1. Να εκφοβίσει σοβαρά έναν πληθυσμό. 2. Να εξαναγκάσει αδικαιολόγητα τις δημόσιες αρχές ή έναν διεθνή οργανισμό να εκτελέσουν οποιαδήποτε πράξη ή να απόσχουν από την εκτέλεσή της ή να αποσταθεροποιήσει ή να καταστρέψει τις πολιτικές, συνταγματικές ή οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού. 3. Προσβολή κατά της ζωής προσώπου, η οποία είναι δυνατό να επιφέρει τον θάνατο. 4. Σοβαρή προσβολή κατά της σωματικής ακεραιότητας προσώπου. 5. Απαγωγή ή αρπαγή προσώπων. 6. Πρόκληση σημαντικών ζημιών σε κυβερνητικές ή δημόσιες εγκαταστάσεις, συγκοινωνιακά συστήματα, εγκαταστάσεις υποδομής, περιλαμβανομένων και των συστημάτων πληροφορικής, σταθερές εξέδρες που βρίσκονται επί της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας, δημόσιους χώρους ή ιδιωτικές ιδιοκτησίες, μαζικές καταστροφές των εν λόγω χώρων, εγκαταστάσεων ή συστημάτων ή σημαντικές οικονομικές απώλειες. 7. Κατάληψη αεροσκαφών ή πλοίων ή άλλων μέσων μαζικής μεταφοράς ή μεταφοράς εμπορευμάτων. 8. Κατασκευή, κατοχή, κτήση, μεταφορά, προμήθεια ή χρήση πυροβόλων όπλων, εκρηκτικών υλών, πυρηνικών, βιολογικών και χημικών όπλων, καθώς και όσον αφορά τα βιολογικά και χημικά όπλα, έρευνα και ανάπτυξη. 9. Απελευθέρωση επικίνδυνων ουσιών ή πρόκληση πυρκαγιών, πλημμυρών ή εκρήξεων, με αποτέλεσμα την έκθεση ανθρωπίνων ζωών σε κίνδυνο. 10. Διαταραχή ή διακοπή του εφοδιασμού ύδατος, ηλεκτρικής ενέργειας ή κάθε άλλου βασικού φυσικού πόρου, με αποτέλεσμα την έκθεση ανθρωπίνων ζωών σε κίνδυνο. 11. Απειλή εκτέλεσης ενός εκ των προαναφερομένων εγκλημάτων».

Αυτός ο ορισμός αποκάλυψε και τις πραγματικές προθέσεις των ηγετών της ΕΕ αφού στο όνομα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας δημιούργησαν μια τεράστια «γκρίζα ζώνη» μεταξύ τρομοκρατίας και δράσης των διαφόρων πολιτικών και κοινωνικών κινημάτων.

Με βάση αυτόν τον ορισμό, συμβολικές καταλήψεις κτιρίων, οδών, απεργίες στην Κοινή Ωφέλεια και άλλες δραστηριότητες μπορούν να χαρακτηρίζονται τρομοκρατικές, να τιμωρούνται με εξοντωτικές ποινές, να οδηγούν ακόμη και στη διάλυση των συνδικαλιστικών ή και πολιτικών φορέων που θα θεωρηθούν «υπεύθυνοι» για τις πράξεις αυτές.

Σ' όλη αυτή την πορεία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υποστήριξε και ψήφισε υπέρ όλων των «ευρωτρομονόμων» ενώ έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαμόρφωση και στην υπογραφή των «τρομοσυμφωνιών» μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ τον Ιούνη του 2003. Φυσικά σε όλα τα βήματα είχε την πλήρη υποστήριξη της Νέας Δημοκρατίας. Απόδειξη της απόλυτης ταύτισης των δύο συνεταίρων του δικομματισμού στην επιχείρηση περιστολής των δημοκρατικών ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων είναι το νομοσχέδιο που παρουσίασε προχτές ο υπουργός Δικαιοσύνης, Αν. Παπαληγούρας, και το οποίο είχε επεξεργαστεί ο προηγούμενος υπουργός, του ΠΑΣΟΚ, Φ. Πετσάλνικος.