Σε ένα άθλιο παζάρι εξελίχθηκε η συζήτηση των ηγετών των οκτώ πλουσιότερων χωρών του κόσμου για το μέλλον του κατεχόμενου Ιράκ. Στη συνάντηση του G8, δηλαδή των ηγετών ΗΠΑ, Ιαπωνίας, Καναδά, Ρωσίας, Βρετανίας, Γαλλίας, Γερμανίας και Ιταλίας, στις 10 Ιούνη, μεταξύ των άλλων συζητήθηκε και το θέμα των χρεών του Ιράκ. Και εκεί, έπεσαν οι μάσκες...

Υπολογίζεται ότι το εξωτερικό χρέος του Ιράκ, επί καθεστώτος Σαντάμ, ήταν περίπου 120 δισεκατομμύρια δολάρια. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της λονδρέζικης εταιρίας «Exotic», η οποία ειδικεύεται στις συναλλαγές χρέους αναδυόμενων αγορών, ο μεγαλύτερος πιστωτής του Ιράκ είναι η Σαουδική Αραβία, στην οποία οφείλονται περί τα 25 δισ. δολάρια. Στις χώρες του Περσικού Κόλπου, εξαιρουμένου του Κουβέιτ, το Ιράκ οφείλει 17,5 δισ. δολάρια. Στο Κουβέιτ χρωστά 12,5 δισ. δολάρια, στον όμιλο πιστωτών του Παρισιού - εξαιρουμένων της Ρωσίας και της Γαλλίας - 9,5 δισ. δολάρια, στη Ρωσία 8 δισ. δολάρια και στη Γαλλία 8 δισ. δολάρια. Ακόμη, το Ιράκ οφείλει σε εμπορικές τράπεζες 2,6 δισ. δολάρια, στη Βουλγαρία 1,7 δισ. δολάρια, στην Πολωνία, στην Τσεχία και στη Ρουμανία 1,6 δισ. δολάρια και στη Γιουγκοσλαβία 700 εκατ. δολάρια. Παράλληλα, υπάρχουν εμπορικές απαιτήσεις, ύψους 2,2 δισ. δολαρίων, όπως και άλλες απαιτήσεις, των οποίων το σύνολο φθάνει τα 26,1 δισ. δολάρια.

Στη Σύνοδο του G8, ΗΠΑ και Ιαπωνία ζήτησαν από τους πιστωτές του Ιράκ να παραιτηθούν από τις απαιτήσεις τους και να παραγράψουν το σύνολο των ιρακινών χρεών. Παρουσίασαν, μάλιστα, την πρότασή τους ως συμβολή στην ανοικοδόμηση της χώρας και δώρο στην ιρακινή κυβέρνηση, που θα παραλάβει την εξουσία από τις δυνάμεις κατοχής έως τις 30 Ιούνη.

Και ενώ η αμερικανική κυβέρνηση πέτυχε, με απευθείας διαπραγματεύσεις, να «πείσει» τους υπόλοιπους πιστωτές να παραιτηθούν, οι κυβερνήσεις της Ρωσίας και της Γαλλίας επιμένουν στην άρνησή τους. Πίσω από την άρνησή τους, βρίσκεται η πικρία για τον αποκλεισμό τους από τα συμβόλαια για την εκμετάλλευση των τεράστιων πετρελαϊκών κοιτασμάτων του Ιράκ και την «ανοικοδόμηση» της χώρας.

Δηλαδή, από τη μια πλευρά, οι κατακτητές Αμερικανοί προσπαθούν να απαλλαγούν από τα χρέη, αφού ως δύναμη κατοχής οφείλουν να τα πληρώσουν, από την άλλη, οι πιστωτές εκβιάζουν, ζητώντας ανταλλάγματα για να μειώσουν τις απαιτήσεις τους! Και οι δύο πλευρές στήνουν αλισβερίσι στις πλάτες μιας χώρας, που οι μεν κατέστρεψαν με τα όπλα τους και οι δε νομιμοποιούν την κατοχή της, στο όνομα των συμφερόντων τους.

Από την άποψη αυτή, η απάντηση του Προέδρου της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, στην απαίτηση του Μπους, αποτυπώνει όλο τον κυνισμό αυτής της συναλλαγής: «H ευελιξία μας θα εξαρτηθεί από τη δική σας και από τη δυνατότητά μας να διεξάγουμε επιχειρηματικές δραστηριότητες στο Ιράκ»!