Σε ό,τι αφορά την προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στην απόφαση - πλαίσιο της ΕΕ για το «ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και τις διαδικασίες παράδοσης μεταξύ των κρατών - μελών» (δηλαδή την υιοθέτηση και εφαρμογή του) ξεχωρίζουν τα εξής σημεία:

- Η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη: Ουσιαστικά το ευρωπαϊκό ένταλμα αποτελεί κατ' ουσία μια απλοποιημένη διαδικασία προσαγωγής στον ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο, όχι πλέον με την παρέμβαση πολιτικών οργάνων, αλλά απευθείας μέσω των εθνικών εισαγγελικών και δικαστικών αρχών. Δηλαδή καταργείται η πολιτική απόφαση του υπουργού Δικαιοσύνης. Για να γίνει η παράδοση ενός «υπόπτου», θα αρκεί μια απόφαση των δικαστικών αρχών. Αυτές επικοινωνούν πλέον απευθείας και κατόπιν ενεργούν χωρίς πολιτικό έλεγχο, με βάση το κείμενο του νομοθετήματος.

- Εκδοση Ελλήνων: Με το ευρωένταλμα ανοίγει για πρώτη φορά ο δρόμος για την έκδοση Ελληνα στο εξωτερικό (άρθρο 11 παρ. η), αν η «αξιόποινη πράξη» δε διώκεται στην Ελλάδα. Η ρύθμιση έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το Σύνταγμα (άρθρο 5, παρ. 2 εδ. γ), το οποίο απαγορεύει κάθε έκδοση ημεδαπού για πράξη που τελέστηκε στην Ελλάδα.

- Πληθώρα «εγκλημάτων»: Το ευρωπαϊκό ένταλμα δεν εφαρμόζεται με πρόσχημα μόνο την τρομοκρατία. Η έκδοση επιτρέπεται ακόμα και για πλημμελήματα. Συγκεκριμένα, το νομοσχέδιο ορίζει 32 κατηγορίες «αξιόποινων πράξεων», βάσει των οποίων θα γίνεται σύλληψη και έκδοση από χώρα σε χώρα. Ως λόγους σύλληψης και έκδοσης ξεχωρίζουμε τα «εγκλήματα σε βάρος των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων», ή τη «δολιοφθορά». Μια κατάληψη των γραφείων της Κομισιόν στην Αθήνα από εργαζόμενους ή ανέργους που παλεύουν για ένα καλύτερο αύριο, πώς θα ερμηνευτεί από τους νομικούς των κρατούντων στις Βρυξέλλες;

Ανάμεσα στις αξιόποινες πράξεις διαβάζουμε ακόμα «την παροχή βοήθειας για παράνομη είσοδο και διαμονή στη χώρα». Ερώτημα: Αν ένας ρωσόφωνος της Βαλτικής, ο οποίος κατάφερε να έρθει στην Ελλάδα και τώρα προσπαθεί να φέρει και την οικογένειά του, κυνηγημένοι ουσιαστικά από καθεστώτα που τους αρνούνται και τις πιο βασικές τους ελευθερίες, θα συλλαμβάνονται, θα επιστρέφονται εν είδει πακέτου και θα τιμωρούνται εκεί απ' όπου πάλεψαν να ξεφύγουν;

Τέλος, ως αξιόποινη πράξη ορίζεται ο «ρατσισμός και ξενοφοβία». Ακούγεται εύηχο, αλλά μήπως έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί και μια σειρά μαζικών διαδηλώσεων και εκδηλώσεων ενάντια στον ισραηλινό ιμπεριαλισμό και τα εγκλήματά του κατά των Παλαιστινίων; Αλλωστε έτσι γίνεται ήδη στο εξωτερικό από κύκλους της αμερικανικής κυβέρνησης και της ισραηλίτικης αντίδρασης, οι οποίοι κατηγορούν για «αντισημίτη» όποιον τολμήσει να στηλιτεύσει τις σφαγές αμάχων από τον εβραϊκό στρατό κατοχής.

- Ακόμα και αθώοι: Αίρεται για μια σειρά αδικημάτων ο έλεγχος του διττού αξιόποινου, δηλαδή η πράξη να διώκεται και στη χώρα που ζητά την έκδοση και στην Ελλάδα, από την οποία θα ζητείται η σύλληψη και έκδοση. Ο γενικός αυτός κανόνας παρακάμπτεται για τα εγκλήματα που περιέχονται σε ειδική λίστα και τα οποία τιμωρούνται με ανώτατη ποινή τουλάχιστον τριών χρόνων. Ετσι η Ελλάδα οφείλει να εκδώσει κάποιον ο οποίος κατηγορείται για πράξη η οποία δε θεωρείται έγκλημα στη χώρα μας.

- Ταχείες διαδικασίες: Το σύστημα «ελεύθερης κυκλοφορίας των ποινικών αποφάσεων», όπως κομψά διατυπώνεται, συνεπάγεται διαδικασίες - «εξπρές» για τη σύλληψη και παράδοση σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όχι μόνον κατηγορουμένων αλλά και υπόπτων, ακόμη και για πλημμελήματα. Ο εκζητούμενος παραδίδεται εντός 90 ημερών...