Η κατοχύρωση των πλέον προωθημένων επιλογών των πολυεθνικών και η σχεδόν ολοκληρωτική αφαίρεση των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων των λαών είναι ο «κοινός παρονομαστής» των 25 ηγετών της ΕΕ για το «ευρωσύνταγμα», που αποτελεί νέα προωθημένη βάση της βάρβαρης επέλασης.

Πέρα από το σοβαρό, αλλά όχι βασικό, ζήτημα του τρόπου λήψης των αποφάσεων στα κοινοτικά όργανα που συγκέντρωσε την «προσοχή» των αναλυτών, το «ευρωσύνταγμα» πρώτα απ' όλα προστατεύει τα θεμέλια της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων και παραγράφει τις κατακτήσεις των εργαζομένων.

Η Βρετανία μπορεί να κατάφερε να διατηρήσει το βέτο σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και «άμυνας», φορολογίας και κοινωνικής πολιτικής, αλλά η κυρίαρχη τάση είναι η εφαρμογή της αρχής της ειδικής πλειοψηφίας στη λήψη των αποφάσεων στα όργανα της ΕΕ, που επεκτείνεται σχεδόν παντού.

Η αρχή της ειδικής πλειοψηφίας επιτάσσει ότι για παρθεί μια απόφαση πρέπει να συγκεντρώνει το 55% των κρατών μελών (δηλαδή 15 κράτη όταν θα είναι 27) που θα εκπροσωπούν το 65% του πληθυσμού της ΕΕ. Για να απορριφθεί απόφαση πρέπει να διαφωνούν τουλάχιστον 4 χώρες. Παράλληλα, δίνεται η δυνατότητα σε μια ομάδα χωρών να προχωρήσουν περισσότερο σε μορφές «ενισχυμένης συνεργασίας», χωρίς οι άλλες να μπορούν να τις εμποδίσουν, στο όνομα της «ευελιξίας». Για τη σύνθεση της Κομισιόν συμφωνήθηκε ότι μετά το 2014 οι επίτροποι θα αποτελούν τα 2/3 του αριθμού των κρατών - μελών (18). Οι επίτροποι θα αλλάζουν με κυκλικό τρόπο.

Με τις παραπάνω αποφάσεις, με άλλα λόγια, ενισχύεται και συνταγματικά ο ρόλος των «ισχυρών χωρών» και δημιουργείται ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση εξουσιών, αφού επιπλέον καταργείται η εκ περιτροπής προεδρία και ο πρόεδρος του ευρωπαϊκού συμβουλίου (σ.σ. του συμβουλίων των αρχηγών κρατών) θα διορίζεται μέχρι πέντε χρόνια. Επιπλέον είναι φανερό ότι αποδυναμώνεται παραπέρα η εθνική κυριαρχία, προς όφελος της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης.

Θεμέλιο της ΕΕ είναι βέβαια η «ελεύθερη αγορά» και η «επιχειρηματική ελευθερία», ενώ συνταγματικά κατοχυρώνεται η ΟΝΕ και το Σύμφωνο Σταθερότητας. Από την άλλη, απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στη λαϊκή κυριαρχία, ενώ δεν προστατεύεται το δικαίωμα της απεργίας, αλλά το δικαίωμα του λοκ άουτ!

Κατοχυρώνονται επίσης οι στρατιωτικές αποστολές εκτός συνόρων της ΕΕ και «ενσωματώνεται» το δόγμα του προληπτικού πολέμου στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας». Το ίδιο πρόσχημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ενεργοποιηθεί η «ρήτρα αληλλεγγύης» εναντίον ουσιαστικά αυτών που αμφισβητούν το υπάρχον καθεστώς.