«Μια πολιτεία αξιώνεται από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τους αδύναμους, τους ψυχικά τραυματισμένους, τους αποδιωγμένους πολίτες της. Μια κοινωνία δοκιμάζεται καθημερινά από τη θέλησή της να υπηρετήσει ή όχι την ηθική της συνοχής, της ανοχής και της συνύπαρξης». Ετσι ξεκινά το κείμενο-διαμαρτυρία που υπογράφουν άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, καταγγέλλοντας πρακτικές κοινωνικής «αποστείρωσης» για χάρη των Ολυμπιακών Αγώνων και την καταστρατήγηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων με τον «αντιτρομοκρατικό» νόμο.

Τη διαμαρτυρία υπογράφουν οι: Λούλα Αναγνωστάκη, Μιχάλης Γκανάς, Νίκος Δαββέτας, Μάρω Δούκα, Αλκη Ζέη, Κώστας Καζάκος, Χρήστος Καράς, Γιάννης Κοντός, Μένης Κουμανταρέας, Χριστόφορος Λιοντάκης, Γιώργος Μανιώτης, Τζένη Μαστοράκη, Κώστας Μουρσελάς, Δημήτρης Μυταράς, Θανάσης Νιάρχος, Κώστας Παπαγεωργίου, Αλέκος Φασιανός, Γιάννης Χρυσούλης.

«Χρόνια τώρα», αναφέρουν, «βλέπουμε τους τοξικομανείς, τους ζητιάνους, τους άστεγους, τους λαθρομετανάστες στους δρόμους και στα στέκια της Αθήνας. Ποτέ δε θεωρήσαμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι το όνειδος της πόλης. Ασχήμια και όνειδος είναι η αδιαφορία της εκάστοτε εξουσίας να αναλάβει υποδειγματικά και με συνέπεια τις ευθύνες απέναντί τους». Τονίζουν ότι ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων οι αρμόδιοι επέλεξαν «την εύκολη οδό της αποθήκευσης όλων αυτών των απόκληρων σε μια εγκαταλειμμένη αμερικανική βάση, έξω και μακριά από την αποστειρωμένη πόλη. Ανεξάρτητα από το αν πραγματοποιηθεί ή όχι αυτή η αποθήκευση και πέρα από τις διευκρινίσεις που δόθηκαν ή θα δοθούν, εμείς και μόνο ως σχεδιασμό, σκέψη και πρόθεση, την καταγγέλλουμε ως κοινωνικά ανάλγητη πρακτική και άκρως επικίνδυνη για τους δημοκρατικούς θεσμούς».

Υπογραμμίζουν επίσης: «Σε συνδυασμό, μάλιστα, με τον άνωθεν τρομοϋστερικά και αντισυνταγματικά "συμπληρωμένο" αντιτρομοκρατικό νόμο, αναρωτιόμαστε αν και κατά πόσον ο αυριανός Ελληνας πολίτης θα είναι σε θέση να ασκήσει τα ύψιστα δημοκρατικά δικαιώματά του, της κριτικής και της διεκδίκησης, εφόσον ανά πάσα στιγμή και με συνοπτικές διαδικασίες θα υπάρχει ο φόβος να τεθεί "εκτός", τρόφιμος των ανά τον κόσμο Γκουαντανάμο, ως επικίνδυνος για την παγκόσμια σκέψη, υπέρ της οποίας η διορατική φιλοσοφία τα τελευταία χρόνια εξαντλείται είτε σε φαρισαϊσμούς του τύπου "η σκόνη κάτω από το χαλί" και καθαρίσαμε, είτε σε ολοκληρωτισμούς της λογικής "πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι" και γιατρευτήκαμε...».