«Ναι» στη συμμετοχή στις επεμβάσεις σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Μέση Ανατολή
Στην πρώτη γραμμή της υπεράσπισης του νέου ρόλου του ΝΑΤΟ βρέθηκε ο Κ. Καραμανλής, «εξαγνίζοντας» και «νομιμοποιώντας» τις τρομοκρατικές και δολοφονικές επεμβάσεις του.
Παράλληλα, εμφανίστηκε πρόθυμος για συμμετοχή στις «αποστολές» της μηχανής του θανάτου σε Ιράκ και Αφγανιστάν και την «ευρύτερη Μέση Ανατολή», αν και προσπάθησε να περιορίσει την ελληνική συμμετοχή, αναλογιζόμενος προφανώς το πολιτικό κόστος.
Ο πρωθυπουργός, στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε μετά τη Σύνοδο Κορυφής, άφησε ανοιχτή τη «μορφή» παροχής βοήθειας στην εκπαίδευση των ιρακινών «δυνάμεων ασφαλείας», ενώ παρέπεμψε για μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες την αποστολή επιπλέον δυνάμεων στο Αφγανιστάν.
«Δεν είμαι έτοιμος να απαντήσω» είπε όταν ρωτήθηκε αν η κυβέρνηση θα συνδράμει στην εκπαίδευση των «ταγματασφαλιτών» του Ιράκ. Δήλωσε, όμως, ότι θεωρεί σημαντικό πως η απόφαση του ΝΑΤΟ παρέχει την ευχέρεια στα κράτη - μέλη να αποφασίσουν με ποιον τρόπο θα εφαρμόσουν την απόφαση για την «εκπαίδευση». Αποσαφήνισε όμως ότι είναι απόφαση «η οποία αφορά ολόκληρη τη συμμαχία».
Επιχειρώντας να δικαιολογήσει την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Ιράκ, ισχυρίστηκε ότι «άλλο πράγμα είναι η στρατιωτική επέμβαση και άλλο η προτεραιότητα η χώρα αυτή να βρει το δρόμο της στην ειρήνη, τη σταθερότητα και τη δημοκρατία» (!).
Αναφερόμενος στην επέκταση της δράσης του ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή τη χαρακτήρισε θετικό βήμα, επισημαίνοντας την ανάγκη μιας «αποτελεσματικότερης και εποικοδομητικής παρέμβασης στην κρίση του Μεσανατολικού».
«Εχετε την τύχη να ζείτε στην ευρω-ατλαντική κοινωνία, η οποία σταθερά τα τελευταία 50 χρόνια ακολουθεί το δρόμο της ευημερίας», αποφάνθηκε, ενώ υπερασπίστηκε και το ρόλο του ΝΑΤΟ στην εποχή του ψυχρού πολέμου, λέγοντας ότι «το ΝΑΤΟ ήταν η εγγύησή μας έναντι του Συμφώνου της Βαρσοβίας».