Μέσα στις πλαστικές σακούλες της υπερκατανάλωσης, της αφθονίας και της ευημερούσας πολυεθνικής, τέσσερα αθώα χέρια μαζεύουν τα αποφάγια, τα περισσεύματα και τα σκουπίδια αυτού του κόσμου. Δυνατά δένεται ο κόμπος, μην τυχόν και ξεφύγει κανένα «δώρο» της απληστίας. Χωρίς παπούτσια θα γίνει κι αυτή η διαδρομή, γιατί αυτά τα πέλματα μπορούν να μετρούν το έκτο ή έβδομο έτος της ηλικίας τους, αλλά είναι συνηθισμένα και στις πέτρες, και στις λάσπες, και στα αγκάθια των δρόμων μας.

Σε τρεις μέρες - σύμφωνα με τα παγκόσμια εορταστικά ημερολόγια - τα παιδιά όλου του κόσμου «γιορτάζουν». Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, λένε. Μόνο, που στις χωματερές αυτού του πλανήτη, και αυτό το Σάββατο, θα υπάρχουν όνειρα θαμμένα. Ονειρα, που δεν προλαβαίνουν να ενηλικιωθούν. Και γι' αυτό το έγκλημα πρέπει, κάποτε, κάποιοι να πληρώσουν...