«Διαδρομές στον Ευρωπαϊκό Κινηματογράφο» τιτλοφορείται το πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα που οργάνωσε η Πανελλήνια Ενωση Κριτικών Κινηματογράφου, με προβολές βραβευμένων ταινιών - ταινιών «σταθμών» στην πορεία του ευρωπαϊκού κινηματογράφου στον 20ό αιώνα, στο «Τριανόν» από σήμερα μέχρι τις 15 Ιούλη. Οι καθημερινές προβολές θα περιλαμβάνουν μια μικρού και δυο μεγάλου μήκους ταινίες, που αντιπροσωπεύουν μεγάλα αισθητικά ρεύματα (εξπρεσιονιστικός, φουτουριστικός, ποιητικός, νεορεαλιστικός, «νέο κύμα» κ.ά.) και θα συνοδεύονται με εισαγωγικά σχόλια από κριτικούς ή σκηνοθέτες.

Σήμερα θα προβληθούν: Η μικρού μήκους ταινία «Οι συμφορές του πολέμου» (1949) των Πιερ Καστ-Ζαν Γκρεμιγιόν, η οποία μέσα από τα συνταρακτικά γκριζόμαυρα σχέδια του Γκόγια για τον όλεθρο που προκαλεί ο πόλεμος, παραπέμπει στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» του Ζαν-Λικ Γκοντάρ (1979), που εκφράζει τις ματαιωμένες κοινωνικές προσδοκίες στις δεκαετίες του 1960 και 1970. «Νύχτες με πανσέληνο» του Ερίκ Ρομέρ (1984), οποία όπως και οι «Παροιμίες και παρωδίες» του, καυτηριάζει την αστική ηθική.

Αύριο θα προβληθούν: «Γη χωρίς ψωμί» (1932) - αναφορά στον τρόπο επιβίωσης των Λας Χούρντες και η «Βιριδιάνα» του Μπουνιουέλ (1961), η οποία καυτηριάζει την υποκρισία, τα άγρια ένστικτα που υποκρύπτει η χριστιανική θρησκοληψία. «Λούλου» του Μορίς Πιαλά (1980), αναφορά στο κοινωνικό περιθώριο των φτωοχοσυνοικιών του Παρισιού.

Στις 11/7 θα προβληθούν: Η «Νύχτα και καταχνιά» (1955) του Αλέν Ρενέ, η οποία αναφέρεται στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το νεορεαλιστικό «Στρόμπολι» του Ρομπέρτο Ροσελίνι (1960) που μαρτυρά τις καταστροφικές συνέπειες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τον αγώνα επιβίωσης της ιταλικής φτωχολογιάς. Το «Ανθρώπινο κτήνος» του Ζαν Ρενουάρ (1938) που, μέσα από ένα ερωτικό δράμα, μιλά για τη σκληρή και καταπιεσμένη ζωή των Γάλλων σιδηροδρομικών.

Στις 12/7: «Στο Βαλπαραΐζο» (1962) του Γιορς Ιβενς, για τη ζωή στο εγκαταλειμμένο λιμάνι της Χιλής. «Η γυναίκα του σταθμάρχη» του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ (1977), που αποκαλύπτει τη μικροαστική υποκρισία και αλλοτρίωση. «Ο φόβος του τερματοφύλακα πριν το πέναλτι» (1972) του Βιμ Βέντερς, ένα κριτικό δοκίμιο για τους «κώδικες» των ταινιών με σασπένς και την κυριαρχία της εικόνας.

Στις 13/7: Η ταινία του Ζαν Ρους «Οι χήρες των δεκαπέντε χρόνων» (1964), αλληγορία για την έλλειψη κοινωνικού προσανατολισμού πριν το Μάη του '68. «Η επιφώτιση» (1973) του Κριστόφ Ζανούσι, με θέμα τη σύγκρουση ύλης και πνεύματος. Και «Λόγος» του Καρλ Ντράγιερ (1955), με θέμα τη συμφιλίωση ύλης και πνεύματος.

Στις 14/7: Η ταινία του Αλέν Ρενέ «Ολη η μνήμη του κόσμου» (1956), η οποία μέσα από την Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού, αναφέρεται στη γνώση και στην επίδρασή της στον «κόσμο» του ανθρώπου. «Ενας τραγουδιστής κότσυφας» (1971) του Οτάρ Ιοσελιάνι και το επιστημονικής φαντασίας «Σολάρις» του Αντρέι Ταρκόφσκι (1971).

Και το αφιέρωμα θα κλείσει στις 15/7 με τις ταινίες: «Η Σαρλότ και ο φίλος της» του Ζακ-Λικ Γκοντάρ (1958), σπουδή για τη σχέση των δύο φύλων. «Η πέστροφα» του Τζόζεφ Λόουζι (1982), αλληγορία για την αρχέγονη βία των ορμών. Και η αυτοβιογραφική ταινία του Ινγκμαρ Μπέργκμαν «Φάνυ και Αλέξανδρος» (1982).