Αρκετοί, φαντάζομαι, έχουν το όνειρο να παρακολουθήσουν από κοντά - στη χώρα μας - τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Φοβάμαι πως ο πόθος τους θα μείνει ανολοκλήρωτος και τ' όνειρο απατηλό.

Το γράφω από τώρα, που είναι ακόμα νωρίς και το γράφω, επειδή έχει αρχίσει να με κυριεύει ο τρόμος. Ενας τρόμος, που προαναγγέλλουν και προσφέρουν απλόχερα και επικίνδυνα οι εξουσιαστές, οι ειδικοί της τρομοϋστερίας και εμπειρογνώμονες τρομολάγνοι. Προσπαθώντας να παρεμποδίσουν και να τρομοκρατήσουν τους ...τρομοκράτες, το μόνο που καταφέρνουν είναι να τρομοκρατήσουν τον απλό κόσμο, τον απλό κάτοικο του Λεκανοπεδίου ή, ακόμα, και τον ξένο τουρίστα, που προγραμματίζουν ή σκοπεύουν, από αγάπη και μόνο στο αθλητισμό, να παρακολουθήσουν κάποια από τα αθλήματα.

Αυτό είναι αρκετό για τον μελλοντικό θεατή. Πανικοβλημένος από αυτόν το λαβύρινθο, θα πει: «Μου βάλατε μπελά στο κεφάλι και πού να μπλέκω σ' αυτόν τον κυκεώνα..! Δεν κάθομαι καλύτερα στο σπίτι μου; Στη δροσιά του καναπέ μου να παρακολουθήσω τους Αγώνες από την τηλεόραση;».

Κι όλα αυτά για σένανε, για το χατίρι σου, την ασφάλειά σου και το καλό σου!

Οσα γράφω, τα γράφω με μεγάλη πίκρα. Φοβάμαι πως θα κάνουν τον κόσμο να τρομοκρατηθεί, ν' απομακρυνθεί, ν' αγανακτήσει και να μην πατήσει το πόδι του στους Αγώνες.

Και τότε θα έχωμεν λαμπρόν θέαμα, με άδεια στάδια. Απλώς φοβάμαι και προλέγω...