«Τι τρέχει; Τι συμβαίνει, τέλος πάντων, εκεί στο Σιάτλ;», αναρωτιόταν ανήσυχη, στην πρωινή εκπομπή της Κρατικής ΝΕΤ, η γνωστή κυρία με το άσπρο τσουλούφι. Απορούσε, μάλιστα, πώς έγινε και οι δυνάμεις της τάξεως άφησαν εκεί τον όχλο να φτάσει σε απόσταση αναπνοής από τον Πρόεδρο, ενώ εδώ, οι δικές μας δυνάμεις δεν άφησαν αυτόν τον όχλο να πλησιάσει τον υψηλό μας ξένο σε απόσταση μικρότερη των δύο χιλιομέτρων.

Για την πιστή και αφοσιωμένη θεραπαινίδα της «σοσιαλιστικής» μας κυβέρνησης (της καθεστηκυίας τάξεώς μας γενικότερα), είναι πρωτάκουστα και ανεξήγητα αυτά που συνέβησαν εκεί στο Σιάτλ των ΗΠΑ, όπου, με πρόσκληση του ίδιου του πλανητάρχη, συγκεντρώθηκαν, στα πλαίσια της Συνόδου του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, όλοι οι μέντορες της Υφηλίου, η αφρόκρεμα των εγκεφάλων της Παγκόσμιας Οικονομίας(από τους υπουργούς Εμπορίου των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της Ιαπωνίας, μέχρι και τη «δική» μας, την κυρία Ροδούλα Ζήση), για να συσκεφθούν και να βάλουν σε τάξη τα μεγάλα θέματα του παγκόσμιου εμπορίου.

Είναι, όντως, απαράδεκτα πράγματα, να βγαίνουν στους δρόμους κάποιοι ταραξίες, να πολιορκούν μέσα στο ξενοδοχείο τους, τον Πρόεδρο των ΗΠΑ(!!) και τους καλεσμένους του, που μοχθούν νυχθημερόν, για το καλό της παγκόσμιας δημοκρατικής μας κοινότητας. Γι' αυτό, πολύ καλά έκανε ο Πρόεδρος, που κάλεσε όχι μόνο την τοπική αστυνομία, αλλά και άλλες «Ομοσπονδιακές Δυνάμεις», για να επιβάλουν την τάξη.

Με τα χημικά και τα δακρυγόνα,(αλλά και με σφαίρες, πλαστικές ή πραγματικές), δε θα μπορέσετε να σταματήσετε τη ζωή, που, θέλετε δε θέλετε, θα τραβήξει την ανηφόρα «με σημαίες και με ταμπούρλα». Η «ιδέα-σπαθί» του ποιητή θα ξεπηδήσει από παντού ακράτητη, σαν το νερό απ' τη φλέβα της νερομάνας, για να ποτίσει το διψασμένο στόμα της ανθρωπότητας. Παρά την απεγνωσμένη προσπάθειά σας να την «τελειώσετε», η ιστορία θα τραβήξει, σταθερά και νομοτελειακά, το δρόμο της προς «τα ύψη και το φως» του Σοσιαλισμού.