Η αλήθεια αυτή, όμως, μαζί με την άκρατη υποκρισία και των δύο κομμάτων, συνιστούν έναν προκλητικό εμπαιγμό σε βάρος των εργαζομένων. Οχι μόνο, γιατί τα δύο μεγάλα κόμματα επιχειρούν θρασύτατα να προβληθούν ως υπέρμαχοι της αξιοκρατίας, ενώ αποδεδειγμένα τη γράφουν στα παλιά τους παπούτσια. Κυρίως, γιατί «έρχονται» να υποβαθμίσουν και να αποκρύψουν την ουσία: Πρώτον, την απόλυτη σύμπλευσή τους στο ρόλο που προορίζουν και οικοδομούν τη Δημόσια Διοίκηση, ως αποτελεσματικότερου μοχλού εξυπηρέτησης των συνολικών συμφερόντων της πλουτοκρατίας και καταναγκασμού των λαϊκών στρωμάτων. Και δεύτερον, την εκμετάλλευση του κράτους στην εξυπηρέτηση, τόσο της κομματικής τους πελατείας, όσο και των μερίδων της ολιγαρχίας, με τις οποίες έχουν «ιδιαίτερες» σχέσεις.