Η Θεσσαλονίκη μέσα στους αιώνες της ιστορικής της διαδρομής ανέπτυξε, σε ορισμένες ιδιαίτερα περιόδους, μια ζηλευτή οικονομική και πολιτισμική θέση στα Βαλκάνια, βασισμένη πάντα στη συνύπαρξη, αρμονική συνεργασία και αλληλουχία πολλών και διαφορετικών φυλετικών, γλωσσικών και πολιτιστικών ομάδων. Ελληνες, Αρμένιοι, Εβραίοι, Τούρκοι και άλλοι, χριστιανοί και μουσουλμάνοι και πολίτες άλλων θρησκευμάτων, έζησαν και δημιούργησαν πάντα μαζί, στα πλαίσια ενός εθνολογικού και γλωσσικού μωσαϊκού, χωρίς συγκρούσεις και διαχωριστικές τάσεις.

Το φαινόμενο δημιούργησε και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της πολυπολιτισμικής Θεσσαλονίκης, που με ορισμένες αλλαγές διατηρείται μέχρι και σήμερα. Η Εβραϊκή και η Αρμενική κοινότητα θεωρούνταν πάντα αναπόσπαστο μέρος της κοινωνικής δομής της πόλης και οι σχέσεις τους με τον υπόλοιπο πληθυσμό διέπονταν από αλληλοσεβασμό και ισοτιμία.

Η καταστροφή από άγνωστους, τη νύχτα της περασμένης Κυριακής, εβραϊκών μνημείων της πόλης, της συναγωγής «Μοναστηριωτών» και του μνημείου των θυμάτων του Ολοκαυτώματος, με την αναγραφή σ' αυτά ναζιστικών συμβόλων και συνθημάτων, δεν αποτελεί μόνο μια πράξη βεβήλωσης μνημείων, που απαιτούν το γενικό σεβασμό. Αποτελεί, ταυτόχρονα, και βεβήλωση της ίδιας της ιστορίας και του χαρακτήρα της πόλης και προσβάλλει βάναυσα τα φιλελεύθερα αισθήματα του λαού της.

Τα φασιστοειδή με τις σβάστικες που χάραξαν στα μνημεία, στο σκοτάδι της νύχτας, άφησαν πίσω τους ανεξίτηλη υπογραφή της καταισχύνης και επέσυραν ενάντια στην απαίσια πράξη τους τη γενική κατακραυγή του δημοκρατικού λαού της Θεσσαλονίκης.

Οπως τονίζει ανακοίνωση της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, «οι θιασώτες της ναζιστικής γενοκτονίας προσέβαλαν βάναυσα την ιστορική μνήμη της πόλης, που κατέχει το θλιβερό προνόμιο της πρωτιάς στην κατεχόμενη Ευρώπη, σε ό,τι αφορά τις απώλειες των Εβραίων δημοτών της».