Αν και χτες στο ραδιοφωνικό σταθμό «Σκάι» ο Γ. Δελαστίκ έθεσε το ερώτημα γιατί δεν υπήρχε πρόβλημα στην Τσετσενία πριν το '94 (πριν το '91, θα προσθέταμε εμείς), ωστόσο δεν το απάντησε. Αντίθετα, «διαγράφει», διά της σιωπής, τη σοβιετική περίοδο και «κρύβεται» πίσω από την πολιτική της αντεπανάστασης που ακολούθησε στον Καύκασο, με αποκορύφωμα το βομβαρδισμό της πρωτεύουσας της Τσετσενίας, Γκρόζνι, το 1994 από τον Γιέλτσιν.

Δε μας εξηγεί - με αριστερούς όρους - ποιος κερδίζει από την αλλαγή συνόρων στον ιμπεριαλισμό και ποιον εξυπηρετεί η απόσχιση της Τσετσενίας, η οποία ουδέποτε είχε άλλο καθεστώς από αυτό της Αυτόνομης Δημοκρατίας και ανήκε στη Ρωσική Ομοσπονδία. Μήπως κερδίζουν οι λαοί; Μήπως κερδίζει ο ρωσικός λαός που βλέπει τα παιδιά του να σκοτώνονται στον Καύκασο για τα συμφέροντα του ρώσικου κεφαλαίου στον ανταγωνισμό του με το δυτικό ιμπεριαλισμό; Μήπως κερδίζουν οι ίδιοι οι λαοί του Καυκάσου; Και γιατί ήταν η Τσετσενία η μοναδική που «κήρυξε» την «ανεξαρτησία» της; Ποιος κερδίζει από τη δημιουργία ενός ακόμη προτεκτοράτου;

Γιατί δε μας λέει το λόγο που δεν ακολούθησαν τους «απελευθερωτές» οι γειτονικές, επίσης μουσουλμανικές, Δημοκρατίες του Καυκάσου και γιατί οι «αντάρτες» «επιχειρούν» (σκοτώνοντας γυναικόπαιδα) εκτός Τσετσενίας; Μήπως δεν έχουν έστω και το ελάχιστο λαϊκό έρεισμα που είχαν το 1994;