Οι γονείς υποχρεώνονται να λειτουργούν σαν «χρηματικές δεξαμενές», για τη συνεχή οικονομική τροφοδοσία των λυκειακών σπουδών, οι οποίες είναι, πλέον, πανάκριβες. Θα στριμωχτούν άγρια, κάνοντας αιματηρή οικονομία, θ' αναζητήσουν κι άλλη δουλιά, θα χρεωθούν απ' όπου μπορούν για να μπορέσουν να πληρώσουν τα έξοδα του φροντιστηρίου, ή των ιδιαίτερων, που για ένα γονιό ο οποίος έχει δυο παιδιά το Λύκειο φτάνουν μέχρι και το μισό του χρονιάτικου εισοδήματος ενός «μέσου» εργαζόμενου.

Κι όλα αυτά προς δόξαν της περιφήμου «δωρεάν παιδείας», για την οποία εξακολουθούν να μιλούν οι κυβερνώντες, χωρίς να κοκκινίζουν. Αλλά, γιατί να ντραπούν αυτοί που ποτέ δεν έκρυψαν ότι θεωρούν τη γνώση ακριβό προϊόν και τη μόρφωση προνόμιο των λίγων κι άπιαστο όνειρο των πολλών;