Καθυστερημένο, μεν, επιβεβλημένο, δε:

Ρωτήθηκε από την «Καθημερινή» (22/8/2004) ο κ. Σαββόπουλος: «Η επανάσταση τελείωσε ή απέτυχε». Και κείνος απάντησε:

«... Η επανάσταση επικράτησε. Αυτά που θέλαμε οι συνομήλικοί μου και εγώ τα χρόνια του '60 και του '70 είναι πλέον από όλους αποδεκτά: Η ελευθερία του ατόμου, η προσωπική έκφραση, το να κάνεις αυτό που έρχεται από μέσα σου και όχι αυτό που σου επιβάλουν οι άλλοι απ' έξω. Ηρθαν τα πάνω κάτω, τώρα αυτό μένει να γίνει κοινωνία, νομοθεσία, ρυθμίσεις, συμπεριφορά... Το μέλλον είναι κιόλας εδώ».

*

Καλοί φίλοι της στήλης, της ίδιας γενιάς με τον κ. Σαββόπουλο, αντί άλλου σχολίου για τον «συνομήλικό τους» και τις απόψεις του περί «επανάστασης» που... δικαιώθηκε, μας θύμιζαν μια δήλωση του Γιώργου Μεράτζα, του σπουδαίου τραγουδιστή και ανθρώπου (που είναι σπουδαίος γιατί επέλεξε να τον θυμούνται ως τραγουδιστή εκείνοι για τους οποίους τραγουδούσε):

Ο Σαββόπουλος - έλεγε ο Μεράτζας - «μου θυμίζει κάποιον που στην αρχή πάει κόντρα σε ένα μονόδρομο και στην πορεία, όταν τον πιάσουν τα όργανα της Τάξης, βρίσκεται να πίνει αγκαλιά με αυτούς και να είναι υπέρμαχος των απόψεών τους, των σημάτων και των νόμων τους».

*

Αυτά ειπώθηκαν σε ανύποπτο χρόνο, προ Καλομοίρας και πριν γίνει της... κακομοίρας στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων, ακριβώς 17 χρόνια πριν (στο περιοδικό «Ενα», 27/8/1987).