Ρωτήθηκε προχτές ο επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης της ΝΔ από δημοσιογράφο του «ΦΛΑΣ 9,61», αν θα ληφθούν νέα μέτρα για να γεμίσουν τα «άδεια ταμεία» και να αντιμετωπιστούν έτσι τα οξύτατα δημοσιονομικά προβλήματα (ελλείμματα - δημόσιο χρέος), καθώς και η υψηλή ανεργία. Ο Γ. Αλογοσκούφης απέρριψε μεν το χαρακτηρισμό «κακή κατάσταση της οικονομίας», για να προσθέσει με νόημα πως «η όχι ευχάριστη κατάσταση απαιτεί μέτρα»!

Το μήνυμα ελήφθη. Θα το ακούσουμε και το Σαββατοκύριακο από τα χείλη του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή, ο οποίος - αξιοποιώντας και το βομβαρδισμό της κοινής γνώμης από τους «διαμορφωτές της κοινής γνώμης» ότι τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος έχουν εκτροχιαστεί - θα εξαγγείλει από το βήμα της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης το πλαίσιο οικονομικής πολιτικής για το 2005 και τα επόμενα χρόνια.

Στρώνοντας το χαλί για τη συνέχιση της - εισαγόμενης από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών - αντιλαϊκής πανευρωπαϊκής πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας, ο υπουργός Οικονομίας φρόντισε να γίνει κάπως πιο σαφής σχετικά με τα μέτρα που προτίθεται να πάρει η κυβέρνηση της ΝΔ. «Ασφαλώς - είπε - αυτά τα μέτρα θα τα πάρουμε σταδιακά. Θα είναι μέτρα εξοικονόμησης της σπατάλης στο δημόσιο και περιορισμού της ανάπτυξης του δημόσιου τομέα», γιατί όπως εξήγησε «ο δημόσιος τομέας δεν μπορεί να είναι η ατμομηχανή της ανάπτυξης»!

Μάλιστα. Στην «ατμομηχανή» της ανάπτυξης ο ιδιωτικός τομέας. Η κυβέρνηση της ΝΔ κλείνει τα μάτια της μπροστά στο γεγονός ότι ο ιδιωτικός τομέας - δηλαδή το μεγάλο κεφάλαιο - θα κάνει για την ανάπτυξη ό,τι έκανε και για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, της ανεργίας και των δημοσιονομικών και άλλων προβλημάτων της οικονομίας, την επίλυση των οποίων του είχαν αναθέσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ! Και πρέπει να πούμε πως το μεγάλο κεφάλαιο έκανε πολλά, αλλά ...για την «πάρτη του».

Αξιοποιώντας στο έπακρο την απελευθέρωση των αγορών και το γενικότερο πλαίσιο αντιλαϊκής οικονομικής πολιτικής της ΕΕ - που εφαρμόζεται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο από τις κυβερνήσεις που κυκλοφορούν με το μανδύα είτε των «σοσιαλιστών» είτε των «φιλελεύθερων» και «συντηρητικών» - οι μεγαλοεπιχειρηματίες έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για τη μεγιστοποίηση των κερδών και υπερκερδών τους, εν γνώσει τους ότι ρίχνουν λάδι στη φωτιά των οικονομικών προβλημάτων. Αδιάψευστος μάρτυρας οι κερδοσκοπικές ανατιμήσεις που επιβλήθηκαν (με πρόσχημα τη μια το ευρώ, την άλλη τις διεθνείς τιμές πετρελαίου κλπ.), οι μαζικές απολύσεις (είτε με το κλείσιμο των επιχειρήσεων και τη μεταφορά της έδρας σε χώρες με φτηνό εργατικό δυναμικό είτε με τη μορφή της «εθελουσίας εξόδου»), η διόγκωση των κρατικών ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους (λόγω της συνεχιζόμενης φοροδιαφυγής, εισφοροδιαφυγής και διασπάθισης του δημόσιου χρήματος) κλπ.

Για όσους καμώνονται πως εκπλήσσονται από τη συγκεκριμένη συμπεριφορά των εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου - αλλά και την εμμονή των κυβερνώντων να εναποθέτουν την επίλυση των προβλημάτων της οικονομίας και του λαού στην «ιδιωτική πρωτοβουλία» - θα υπενθυμίσουμε τον Καρλ Μαρξ ο οποίος, περιγράφοντας τα όρια της κερδοσκοπικής ασυδοσίας, σημείωνε εύστοχα πως «όσο υψηλότερο είναι το ποσοστό κέρδους, τόσο μεγαλύτερα είναι τα εγκλήματα που είναι ικανοί να διαπράξουν οι κεφαλαιοκράτες».