Τι δεν ακούσαμε και τι δε διαβάσαμε αυτές τις μέρες από διάφορους «αναλυτές» για τα γεγονότα στο Μπεσλάν! Από το ότι οι Τσετσένοι είναι κάτι σαν τους Παλαιστίνιους κι αγωνίζονται για την πατρίδα τους, μέχρι τον ισχυρισμό ότι μια ζωή αγωνίζονταν ενάντια στους Ρώσους και μάλιστα τους φανάτισε ο Στάλιν, που τους είχε διώξει από την πατρίδα τους. Μας είπαν ακόμη ότι το μακελειό έγινε, γιατί οι Ρώσοι δε νοιάζονται για τις ανθρώπινες ζωές (σε αντίθεση με τους «καλούς» Αμερικανούς, που έχουν ειδικούς ψυχολόγους για να κάνουν συνομιλίες με τους τρομοκράτες), εξαιτίας πάντα του σοσιαλιστικού καθεστώτος, στο οποίο έζησαν και δεν ήταν «δημοκρατικό» και μάλιστα μάθαινε στον κόσμο και ειδικά στα όργανα ασφαλείας να μη λογαριάζουν την ανθρώπινη ζωή.

Θα μπορούσε κάποιος να πει πως για τα αστικά ΜΜΕ ο αντισοβιετισμός και ο αντικομμουνισμός είναι αυτό που ο λαός μας λέει «παλιά μου τέχνη, κόσκινο» και δεν ξεχνιέται εύκολα. Ο,τι έχει σχέση, ό,τι συνδέεται με τη Ρωσία, τη χώρα που πρώτη έδειξε ότι μπορεί να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός, πρέπει απαραιτήτως να έχει και μια αντικομμουνιστική ...«ουρίτσα». Ακόμη και τώρα, που σ' αυτήν κυματίζει ως επίσημη σημαία εκείνη που κρατούσαν στα 1942 - 1945 οι Ρώσοι συνεργάτες των ναζί. Ακόμη και τώρα, που το επίσημο Κρεμλίνο αναθεματίζει κάθε τι το σοσιαλιστικό!

Δεν αξίζει πραγματικά να ασχοληθεί κανείς με κάθε αντικομμουνιστική φαντασίωση, που ακούστηκε αυτές τις μέρες, με αφορμή την υπόθεση του Μπεσλάν. Ο,τι και να πουν, όσο και να «λυσσάξουν», ο κόσμος γνωρίζει πολύ καλά πως όταν υπήρχε ο σοσιαλισμός τέτοιες τραγωδίες σαν του Μπεσλάν ήταν αδύνατο να συμβούν. Ξέρει πως, σε αντίθεση με τη σημερινή Ρωσία, των Πούτιν - Γέλτσιν - Γκορμπατσόφ, επί σοσιαλισμού καθένας μπορούσε να ζήσει με ασφάλεια! Ξέρει, τέλος, πως ο άνθρωπος επί σοσιαλισμού είχε μια σειρά κατακτήσεις (πραγματικά δωρεάν Παιδεία, Υγεία, κατοικία, εργασία, χρόνο για ξεκούραση κ.ά.) που ο καπιταλισμός δεν μπορεί, αλλά κι ούτε έχει σκοπό, να εξασφαλίσει στους εργαζόμενους, αφού όλα αυτά είναι σ' αυτόν εμπόρευμα.

Εκείνο, όμως, που άξιζε κανείς να προσέξει είναι το επιχείρημα που ακούγεται περί ανάγκης πολιτικής λύσης. «Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση και την ΕΕ να αναλάβουν άμεσα πρωτοβουλίες, για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της περιοχής με πολιτικά μέσα», είπε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ. «Η διεθνής κοινότητα είναι έτοιμη να υποστηρίξει τη Ρωσία στην επίτευξη ειρηνικών, πολιτικών αποφάσεων στην περιοχή», δήλωσε περίπου την ίδια ώρα, στην έδρα του ΝΑΤΟ, ο εκπρόσωπος Τύπου της Βορειο-ατλαντικής Συμμαχίας. Αναρωτιέται κανείς: Να έγινε το ΝΑΤΟ τόσο φιλεύσπλαχνο και φιλειρηνικό, ή μήπως προσχώρησε κι αυτό στο λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα», όπου συμμετέχει κι ο ΣΥΝ;

Μάλλον όμως τίποτα από αυτά δε συμβαίνει! Απλώς το ΝΑΤΟ θα ήθελε πολύ να παίξει το ρόλο του «λύκου, που φυλάει τα πρόβατα» στην περιοχή του Καυκάσου. Αξιο απορίας όμως είναι ότι αυτό δεν το βλέπουν ορισμένοι άλλοι, που με «αγαθές προθέσεις» κάνουν λόγο για «ειρηνική λύση».

• Δε γνωρίζουν, άραγε, πως το ιμπεριαλιστικό σύστημα είναι σύμφυτο με τον πόλεμο;
• Δε γνωρίζουν πως «ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα»;
• Δε γνωρίζουν πως στα χρόνια αυτά των συγκρούσεων ο Γιέλτσιν, (με υπόδειξη του μεγαλοεπιχειρηματία Μπερεζόφσκι) είχε υπογράψει 3 «πολιτικές συμφωνίες» με τους επικεφαλής των αποσχιστών; Χωρίς, βέβαια, μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα, αφού άλλοι παραγγέλνουν τη «μουσική»...
• Δεν έπεσε ποτέ στα χέρια τους ο Λένιν, που έγραψε πως «ουσιαστικό για τον ιμπεριαλισμό είναι ο ανταγωνισμός μερικών μεγάλων Δυνάμεων που τείνουν προς την ηγεμονία, δηλαδή προς το άρπαγμα εδαφών όχι τόσο άμεσα για τον εαυτό τους, όσο για την εξασθένιση του αντιπάλου και την υπόσκαψη της ηγεμονίας του»*;
• Και, τέλος πάντων, ίσως αυτά να μην τα γνωρίζουν, αλλά ως «φιλο-ευρωπαίοι» που είναι, δεν όφειλαν να γνωρίζουν ότι 145 ευρωβουλευτές υποστήριξαν το Φλεβάρη του 2004 το λεγόμενο «σχέδιο Μασχάντοφ» (και ζήτησαν από την ηγεσία της ΕΕ να το προωθήσει), στο οποίο προβλέπεται η μετατροπή του ρωσικού Βόρειου Καυκάσου σε ξένο προτεκτοράτο, κατά το πρότυπο του Κοσσόβου και της Βοσνίας; Το συγκεκριμένο σχέδιο πολιτικής λύσης, έχει τον εύηχο τίτλο «Ρωσο - τσετσενική τραγωδία. Ο δρόμος προς την Ειρήνη και τη Δημοκρατία: Προσδιορισμός της ανεξαρτησίας μέσω Διεθνούς Διοίκησης». Οπως μάλιστα ισχυρίζεται η ρωσική εφημερίδα «Νόβιε Ιζβέστια», οι προτάσεις που περικλείονται στο συγκεκριμένο σχέδιο «πολιτικής διευθέτησης» και προβλέπουν την αποχώρηση της Ρωσίας από την περιοχή, ήδη τέθηκαν στον Πρόεδρο της Ρωσίας Πούτιν από τον Κόλιν Πάουελ (ναι, αυτόν που πρόσφατα δεν άφησαν οι Ελληνες κομμουνιστές να 'ρθει στην Αθήνα).

«Ο κόσμος το 'χει τούμπανο» δηλαδή, ότι «οι ιμπεριαλιστές τη γη ξαναμοιράζουν και με το αίμα των λαών τα σύνορα χαράζουν», ενώ οι «νεοαριστεροί» του ΣΥΝ προσπαθούν να κρατήσουν τα προσχήματα.

Και καλά οι αμερικανο - ΝΑΤΟικοί ιμπεριαλιστές τα σχέδιά τους προωθούν, προσπαθώντας να εκτοπίσουν την καπιταλιστική Ρωσία από τη στρατηγικής σημασίας περιοχή του Καυκάσου, όμως αυτοί που χαρακτηρίζουν τον εαυτό τους «αριστερό» δεν καταλαβαίνουν πως με τα περί «πολιτικής λύσης» δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να προσπαθούν μάταια να «εξανθρωπίσουν» την «κρεατομηχανή» που λέγεται ιμπεριαλισμός; Ή μήπως ο ρόλος τους είναι ακριβώς να ρίχνουν «στάχτη στα μάτια» για τη φύση αυτού του συστήματος, λειτουργώντας ως το «αριστερό σωσίβιό» του;

*Β.Ι. Λένιν: «Ο ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», «Απαντα», τόμ. 27, σελ. 395.