Μήπως, θυμάστε, πόσα χρόνια τώρα κρατά η πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας; Πόσα χρόνια τώρα, τα έτσι κι αλλιώς τεράστια κέρδη της πλουτοκρατίας του τόπου σημειώνουν διψήφιους και τριψήφιους ρυθμούς ετήσιας αύξησης, ενώ τα μεροκάματα και οι μισθοί αρκούνται στις γνωστές εξευτελιστικές αυξήσεις της ελεημοσύνης και της ζητιανιάς; Μην ψάχνετε, να βρείτε την απάντηση. Πάντα έτσι ήταν. Γεγονός, το οποίο είναι από μόνο του μια μεγάλη πρόκληση. Πόσο μάλλον, όταν παρθεί υπόψη η συνεχής και σοβαρή αύξηση του συνολικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου.

Ισως, όμως, το ακόμη περισσότερο προκλητικό, να μην είναι το προηγούμενο, αλλά τα όσα λέγονται τις τελευταίες μέρες. Το γεγονός, πως οι κυβερνώντες και διάφοροι «διαμορφωτές» της κοινής γνώμης λένε, προς κάθε κατεύθυνση και με αφορμή την καθιερωμένη πρωθυπουργική ομιλία στη ΔΕΘ, ότι ο Κ. Καραμανλής θα συνεχίσει και θα ενισχύσει παραπέρα την αντιλαϊκή πολιτική, που εφάρμοζε και το ΠΑΣΟΚ, με μέτρα «ήπιας προσαρμογής» και όχι με μέτρα σοκ. Και επιχειρούν να εμφανίσουν την πολιτική αυτή, ως το άκρον άωτον της φιλολαϊκότητας. Ετσι, όπως πάμε, την επόμενη φορά θα ζητήσουν και τα ρέστα, επειδή η κυβέρνηση κατάφερε να κάνει τους πολλούς φτωχούς, ακόμη περισσότερους και φτωχότερους και τους λίγους πλούσιους ακόμη πλουσιότερους...