Ως γνωστό η 11η Σεπτέμβρη χρησιμοποιήθηκε ως το άλλοθι δύο ιμπεριαλιστικών πολέμων: στο Αφγανιστάν, το 2001, αλλά και στο Ιράκ, το 2003. Οι δύο συρράξεις συνεχίζονται ως σήμερα, με δεκάδες χιλιάδες αμάχους νεκρούς. Ηταν κάτι που έγινε με τραγικά προβλέψιμο τρόπο. Την 15η Σεπτέμβρη 2001, η ΚΕ του ΚΚΕ σημείωνε: «Η συμπάθεια απέναντι στα θύματα και το δοκιμαζόμενο αμερικανικό λαό δεν μπορεί και δεν πρέπει να μετατραπεί σε ανοχή στην κρατική πολιτική των ΗΠΑ και των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που οργανώνουν την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία, δημιουργούν και εκπαιδεύουν τρομοκρατικές ομάδες... Η ηγεσία των ΗΠΑ δεν έχει συμφέρον να λάμψει η αλήθεια, αλλά να κυριαρχήσει η υποψία εναντίον αντιπάλων κρατών και λαών, ώστε να δικαιολογηθούν νέες επιθέσεις και ανομίες τους», και προειδοποιούσε ότι «οι ΗΠΑ θέτουν στο στόχαστρό τους χώρες και περιοχές στρατηγικής σημασίας, όπως είναι το Αφγανιστάν, το Ιράκ και άλλες αραβικές χώρες (ώστε) να κατακτηθούν όλοι οι πετρελαϊκοί δρόμοι» και να συνεχίσει να ελέγχεται «η περιοχή της Μέσης Ανατολής».

Η «αλ Κάιντα», το νεφέλωμα που φέρεται να συντονίζει τη «διεθνή τρομοκρατία», και ο Οσάμα μπιν Λάντεν, ενσάρκωσαν τον «εχθρό» της κυβέρνησης των ΗΠΑ και όσων «είναι μαζί τους», (γιατί αλλιώς «είναι εναντίον τους», όπως το έθεσε από τις πρώτες ημέρες μετά από εκείνο το πρωινό ο πρόεδρος Τζορτζ Ουόκερ Μπους). Η αντίδραση της αμερικανικής ηγεσίας, ο «αέναος» πόλεμος «κατά της τρομοκρατίας», αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί το πολιτικό στρατήγημα για την εμπέδωση, την εμβάθυνση και την επέκταση της κυριαρχίας της σε διεθνές επίπεδο, και την υπαγωγή, κατ' ουσία, των υπόλοιπων δυνάμεων του συστήματος στις στρατηγικές της επιδιώξεις και τις πολιτικές της διαθέσεις. Ο Αμερικανός αναπληρωτής υπουργός Αμύνης, Πολ Γούλφοβιτς, το έθεσε ωμά: αν δεν υπήρχε η 11η Σεπτέμβρη, θα έπρεπε να εφευρεθεί. Το ίδιο και το «δίκτυο» οργανώσεων «υπό» την «αλ Κάιντα». Η διαρκής δράση που τους αποδίδεται - από την Ινδονησία ως τη Βόρεια Οσετία, από την Ισπανία ως τη Σαουδική Αραβία, από την Τουρκία ως τις Φιλιππίνες - έχει διπλή «χρησιμότητα»: αφενός, «δικαιώνει» το σκεπτικό και δημιουργεί «αποδοχή» για τη συνέχιση του «αντιτρομοκρατικού πολέμου». Αφετέρου, το ότι ο Οσάμα μπιν Λάντεν και οι «ακόλουθοί του» σκοτώνουν στο όνομα τάχα του Ισλάμ, «επιβεβαιώνει» την παρανοϊκή «προφητεία» των Μπέρναρντ Λιούις και Σάμουελ Χάντινγκτον περί «πολέμου πολιτισμών» και δίνει υπόβαθρο στους ιμπεριαλιστές να διαιωνίζουν τα εγκλήματά τους.

Η καλλιέργεια του άλογου φόβου για τον άλλο, το διαφορετικό και την «τρομοκρατία» υποβοήθησε σειρά μέτρων και πρωτοβουλιών. Περιστολή πολιτικών ελευθεριών και δικαιωμάτων σε ΗΠΑ, Ευρώπη και Ασία, προώθηση, σχεδόν αναντίρρητα, μιας κοινωνίας διαρκούς «παρακολούθησης» των πολιτών ως υπόπτων (νόμοι PATRIOT I, II στην Αμερική, ανάλογοι στην Ευρώπη), απολύσεις, νέες «φιλελεύθερες» οικονομικές αναδιαρθρώσεις, εκτροπή προϋπολογισμών σε στρατιωτικές/αστυνομικές δαπάνες.

Αποκορύφωμα αυτής της πολιτικής υπήρξε η επανεισαγωγή της χρήσης των βασανιστηρίων (Γκουαντάναμο, Αμπού Γκράιμπ, Αφγανιστάν). Παράλληλα, βοήθησε στη συγκάλυψη των πραγματικών στόχων των δυνάμεων του συστήματος, στην αναδιανομή των πλουτοπαραγωγικών πόρων και την επαναχάραξη των γεωπολιτικών συνθηκών. Ομως οι αντιθέσεις των δυνάμεων του συστήματος έγιναν εμφανείς στην πορεία προς τον καταφανώς παράνομο πόλεμο εναντίον του Ιράκ και συνεχίζουν να εκδηλώνονται, όπως και η αντίσταση στις νεοαποικιακές πρακτικές τους και στην ωμή ιμπεριαλιστική πολιτική τους. Η αποδόμηση και οι αποκαλύψεις για τα χονδροειδή ψέματα που χρησιμοποιήθηκαν ως άλλοθι από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία για τον πόλεμο κατά του Ιράκ, επισήμαιναν αναλυτές, ίσως δείχνουν τον τρόπο για να ερευνηθεί και να αποτιμηθεί τι ακριβώς συνέβη την 11η Σεπτέμβρη 2001.

Η πολιτική λογική του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» κερδίζει, τελευταία, νέους οπαδούς, όπως ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν και ο Ρώσος υπουργός Αμυνας Σεργκέι Ιβανόφ. Η Μόσχα ανακοίνωσε νέο δόγμα «προληπτικής δράσης παγκοσμίως», και συμφωνίες συνεργασίας με Ισραήλ και ΝΑΤΟ (κινήσεις που μοιάζουν με... καρμπόν των πρωτοβουλιών Μπους μετά την 11η Σεπτέμβρη). Σημείο καμπής, η σφαγή κάπου 335 ομήρων στο σχολείο Νο1 της μαρτυρικής Μπεσλάν - που εκτέλεσαν επίσης «ισλαμιστές», που φέρονται συνδεδεμένοι με την Τσετσενία, με τη διαφορά ότι οι Αμερικανοβρετανοί τους στηρίζουν, για την προώθηση δικών τους σκοπιμοτήτων στον Καύκασο. Περιοχή που «βράζει» εδώ και καιρό, όπως άλλωστε και τα Βαλκάνια...

Η αμερικανική ηγεσία πάντως δε μοιάζει να καλωσορίζει και πολύ την είσοδο της Ρωσίας ως δυνητικού αυτόνομου νέου «παίκτη». Φυσικά, η «ιδεολογική σύμπλευση» της Μόσχας με την Ουάσιγκτον, όσον αφορά τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», δε σημαίνει τίποτα, με δεδομένα τα αντικρουόμενα συμφέροντα των δύο πλευρών...

Ενώ πλησιάζουν οι Προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, η συζήτηση περί μιας πιθανής «σύλληψης» του Οσάμα μπιν Λάντεν φουντώνει. Και, πολύ βολικά για τους κυρίαρχους κύκλους στην Ουάσιγκτον, αυτήν τη βδομάδα «επανεμφανίστηκε» από τηλεόρασης ο Ζαϊμάν αλ-Ζαουάχρι, για να απειλήσει με «ήττα» τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ...

Την ίδια ώρα, η αμερικανική πολιτικοστρατιωτική ηγεσία απεργάζεται και προωθεί (απευθείας ή με τη συνεργασία του, «πρωτοπόρου» στο «αντιτρομοκρατικό δόγμα», Ισραήλ, του Αριέλ Σαρόν), εναντίον χωρών που έχει εντάξει στον «άξονα του κακού» και κατέχει θέση - κλειδί στη σκακιέρα της Μέσης Ανατολής και της Ευρασίας: κυρίως του Ιράν, αλλά και της Συρίας.

Στην ανακοίνωσή της την 15η Σεπτέμβρη 2001, η ΚΕ του ΚΚΕ προειδοποιούσε ότι «βρισκόμαστε μπροστά στην ανάπτυξη ενός ιδιαίτερα επικίνδυνου επιτελικού σχεδίου, που θα βάλει σε κίνδυνο την ασφάλεια, την ειρήνη και τη σταθερότητα σε ευρύτερες περιοχές του πλανήτη μας, με απρόβλεπτες συνέπειες στην πορεία, καθώς θα εμπλακούν ένα μεγάλο μέρος χωρών, και οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις θα πάρουν πιο ανοιχτή μορφή». Ακριβώς αυτές οι εξελίξεις συνεχίζουν να συνθέτουν, 3 χρόνια μετά, ένα εκρηκτικό διεθνές σκηνικό.