Ορος του συρμού έχει γίνει από τους κυβερνώντες, τον ΣΕΒ και το μεγάλο κεφάλαιο γενικότερα, η λεγόμενη «ανταγωνιστικότητα της οικονομίας» και τροφοδοτεί κάθε είδους αντικοινωνικές αξιώσεις και απαιτήσεις των «εχόντων και κατεχόντων». Για παράδειγμα, ο «Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων» με ανακοίνωσή του ζητάει «να εναρμονιστεί η περιβαλλοντική νομοθεσία με την πολιτική ανάπτυξης και ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας» (sic!). Οι συγκεκριμένοι, αν και με «άκομψο» τρόπο, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επαναλαμβάνουν τα «επιχειρήματα» της επίσημης προπαγάνδας. Στο πλαίσιο αυτό, με απόλυτα «φυσικό» τρόπο προσθέτουν ότι το «μεγαλύτερο ποσοστό των περιοχών με μεταλλευτικό - εξορυκτικό ενδιαφέρον» βρίσκεται εντός περιοχών προστασίας του περιβάλλοντος (π.χ. Natura 2000), δηλαδή σε περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους ή περιοχές προστασίας της πανίδας και της χλωρίδας κλπ. Και, βέβαια, στο «διά ταύτα» - πάντα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης - ζητούν το ελεύθερο για δραστηριότητες και μέσα στις περιοχές αυτές. Με άλλα λόγια, να θυσιασθει το περιβάλλον στο βωμό της ανάπτυξης των επιχειρηματικών κερδών...