Κυκλοφορούν διάφορα. Στα δημοσιογραφικά γραφεία μιλούν για «κανιβαλική» συμπεριφορά του ΠΑΣΟΚ που στην περίπτωση του παιδιού του Τσιτουρίδη ξεπέρασε τα όρια της πολιτικής πολεμικής. Γίνεται λόγος για ανηθικότητα.

*

Να το ξεκαθαρίσουμε: Ακόμα κι αν είναι έτσι, η πολιτική ουσία της υπόθεσης παραμένει. Ο πρώην υπουργός Τσιτουρίδης ενήργησε ουδόλως «ταπεινά» με τακτικές που προσιδιάζουν στην εκμετάλλευση της πολιτικής θέσης του. Η ιδιότητα του πατέρα ίσως εξηγεί, αλλά δε δικαιολογεί τη στάση του πολιτικού. Η ευθύνη του είναι δεδομένη. Ούτε οι μέθοδοι των άλλων, του ΠΑΣΟΚ, τον αθωώνουν.

Αλλά οι μέθοδοι αυτών, των άλλων, αποκαλύπτουν και τη δική τους πολιτική ποιότητα.

*

Σε κάθε περίπτωση, δεν είμαστε εμείς που θα βγάλουμε στη φόρα τα ευαίσθητα δεδομένα ενός νεαρού ανθρώπου. Ούτε έχουμε γνώση τι από όσα ακούγονται έχει βάση. Ξέρουμε όμως ότι ο κανιβαλισμός ποτέ δεν προήγαγε τα πολιτικά πράγματα. Και ξέρουμε ότι αυτό που γίνεται από προχτές στα κανάλια, με τη μετατροπή ενός παιδιού σε πολιτικό σάκο του μποξ, είναι κανιβαλισμός.

*

Αλλά φαίνεται ότι ο δικομματισμός έχει τη λύση: Η απάντηση στον κανιβαλισμό είναι ο κανιβαλισμός! Χτες τη σκυτάλη παρέλαβε η ΝΔ. Σειρά για «ξέσκισμα» πήρε το παιδί του Βούγια... Αιδώς Αργείοι!

*

(Παρεμπιπτόντως: Γιατί όποτε βλέπω την κυρία Συλβάνα Ράπτη, μου 'ρχεται κείνο του Αυλωνίτη: «Πνεύμα και ηθική»;)...