Ο Νεγκροπόντε ανέλαβε καθήκοντα αμέσως μετά την υποτιθέμενη μεταβίβαση της εξουσίας από τον κατοχικό διοικητή Πολ Μπρέμερ στον «πρωθυπουργό» Ιγιάντ Αλάουι. Οπως, όμως, και ο προκάτοχός του βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα κλιμακούμενο κύμα αντίστασης και αντικατοχικών επιθέσεων, που δε φαίνεται να μπορεί να αντιμετωπίσει με τους συνήθεις διπλωματικούς ελιγμούς που είχε συνηθίσει στο Συμβούλιο Ασφαλείας.
Κανείς πλέον δε φαίνεται να πείθεται από τις διαβεβαιώσεις της Ουάσιγκτον και των συνεργατών της στο Ιράκ ότι «γίνονται βήματα προόδου» και ότι η «ασφάλεια της χώρας προοδεύει». Αντίθετα, ακόμη και ερευνητικά ιδρύματα, που σχετίζονται με το Πεντάγωνο, συμπεραίνουν ότι ο στόχος του Λευκού Οίκου να αποτραβήξει τα στρατεύματά του και να ελέγχει, από απόσταση ασφαλείας, τη χώρα διά μέσου της δοτής κυβέρνησης και του στρατού που θα έχει φτιάξει, έχει αποτύχει παταγωδώς. Η απεμπλοκή των αμερικανικών στρατευμάτων από την κατοχή κάθε άλλο παρά πλησιάζει και τα προβλήματα του Νεγκροπόντε διογκώνονται.