Η ουσία βρίσκεται στα ερωτήματα: Τι εννοούσε ο Κ. Καραμανλής, τι επιδιώκει και σε ποιους απευθύνεται. Ο πρώτος στόχος του, βέβαια, είναι η προβολή μιας εντελώς ψεύτικης εικόνας ασυμβίβαστου μαχητή κατά της διαφθοράς, των διαπλεκομένων και των μεγάλων συμφερόντων γενικότερα. Δεν υπάρχει, όμως, μόνον αυτός. Ο δεύτερος είναι η αποστολή μηνύματος προς τα μεγάλα συμφέροντα, με τα οποία παζαρεύει ήδη την αναδιανομή της πίτας, ότι οι διαπραγματεύσεις θα είναι σκληρές και η εκ μέρους τους υποστήριξη της κυβέρνησης της ΝΔ, το ελάχιστο αντάλλαγμα. Ο τρίτος, να αποστείλει σήμα πολέμου προς τα συνδικάτα, κύρια του δημόσιου τομέα («πέντε συντεχνίες»), μια και - όπως όλα δείχνουν - επίκειται «θερμός χειμώνας». Και ο τέταρτος, να «περάσει» στην κοινή γνώμη την αντίληψη ότι η κακοδαιμονία της χώρας και τα πολλά προβλήματα οφείλονται σε λίγους διεφθαρμένους και διαπλεκόμενους πλουτοκράτες - και, πάντως, όχι στην άρχουσα τάξη συνολικά, ούτε, βέβαια, στην αντιλαϊκή πολιτική όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων - καθώς και στους «βολεμένους» συνδικαλιστές του δημοσίου τομέα. Αρα - σύμφωνα με την κυβερνητική λογική - η υπόλοιπη κοινωνία έχει κάθε λόγο να υποστηρίξει την κυβέρνηση και την αντιλαϊκή της πολιτική. `Η, με άλλα λόγια, η κυβέρνηση ζητά από τους εργαζόμενους, να βγάλουν τα μάτια τους με τα χέρια τους...