Το πραγματικό πρόσωπο της κυβερνητικής πολιτικής, που κρύβεται πίσω από τις σκιαμαχίες και τους λεονταρισμούς κατά της διαπλοκής, άφησε να φανεί ο Κ. Καραμανλής, επαναβεβαιώνοντας τη στοχοπροσήλωσή του στην αντιλαϊκή επίθεση.

Λιτότητα, αποκρατικοποιήσεις, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, απελευθέρωση αγορών, περικοπές κοινωνικών δαπανών, ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» και του μεγάλου κεφαλαίου με κάθε τρόπο, είναι οι διακηρυγμένοι στόχοι που υλοποιούνται με ταχύτερους ρυθμούς το επόμενο διάστημα από την κυβέρνηση.

Μιλώντας χτες το βράδυ σε συνέδριο της «Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν» ο πρωθυπουργός προσπάθησε να πείσει ότι η κυβέρνηση αγωνίζεται με όλες τις δυνάμεις της, προκειμένου να δημιουργήσει «ένα περιβάλλον αξιοπιστίας, εμπιστοσύνης και φερεγγυότητας, για τους Ελληνες και τους ξένους επενδυτές». Ξεκινώντας από την εκτίμηση ότι «είμαστε τώρα μπροστά στις δύο μεγάλες οικονομικές (και ταυτόχρονα κοινωνικές) προκλήσεις: Πρώτον, τη δημοσιονομική εξυγίανση και δεύτερον, την τόνωση της ανταγωνιστικότητας», προχώρησε στην απαρίθμηση σειρά μέτρων σ' αυτή την κατεύθυνση.

Ειδικότερα, αναφερόμενος στο σχεδιασμό της κυβέρνησης για την «αξιοποίηση» της κινητής (;) και ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου είπε ότι «διαμορφώνουμε νέο πλαίσιο δράσης για τις εταιρίες του Δημοσίου που διαχειρίζονται μεγάλα τμήματα της περιουσίας του και προωθούμε την εφαρμογή στρατηγικού σχεδίου για την αξιοποίηση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων». Υποστήριξε βέβαια ότι οι λύσεις που επιλέγει η κυβέρνηση «συμβάλλουν τόσο στην εξοικονόμηση πόρων, όσο και στην ενίσχυση της αναπτυξιακής διαδικασίας».

Παράλληλα, προχωρά στη «συγκράτηση των καταναλωτικών δαπανών του Δημοσίου, ώστε να αυξάνονται με ρυθμό μικρότερο από την ανάπτυξη της Οικονομίας». Η αρχή αυτή, όπως είπε, γίνεται πράξη με το νέο προϋπολογισμό, αφού οι δαπάνες του Δημοσίου μειώνονται σημαντικά ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Οσο για τις αποκρατικοποιήσεις ανέφερε ότι το 2005 θα υλοποιηθούν μια σειρά νέες που θα αποφέρουν στο Δημόσιο περίπου 1,5 δισ. ευρώ. Προκειμένου να προλάβει αντιδράσεις των εργαζομένων, είπε ότι «σχεδιάζονται με έγνοια τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου, αλλά και τα συμφέροντα των εργαζόμενων στην κάθε επιχείρηση». Ανάλογα με την περίπτωση, συμπλήρωσε, «σχεδιάζουμε και προωθούμε στρατηγικές συμμαχίες, μετοχοποιήσεις, συμβάσεις παραχώρησης, συνεργασίες του Δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα, αλλά και πλήρεις αποκρατικοποιήσεις».

Οσον αφορά στην απελευθέρωση των αγορών, είπε ότι προχωρά στη σταδιακή απελευθέρωση στις αγορές «στις οποίες υπάρχουν ολιγοπωλιακές δομές», τονίζοντας ότι «άμεση προτεραιότητα δίνουμε στην αγορά ενέργειας (του ηλεκτρισμού και του φυσικού αερίου), που αναμένεται να προσελκύσει νέες μεγάλες επενδύσεις και να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας».

Παράλληλα, ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνηση ελέγχει την αγορά και δεν ανέχεται τον αθέμιτο ανταγωνισμό και την κερδοσκοπία (!), παρουσιάζοντας μάλιστα ως αποτέλεσμα της προσπάθειας αυτής τη «σημαντική συγκράτηση του πληθωρισμού, που κινήθηκε κάτω από το 3%»(!).

Στο «σχέδιο δράσεων και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» συμπεριέλαβε ακόμα το φορολογικό νομοσχέδιο και τον αναπτυξιακό νόμο, το νέο πλαίσιο αδειοδότησης και λειτουργίας επιχειρήσεων, τη θέσπιση μέτρων για επίσπευση των κονδυλίων από το Γ' ΚΠΣ «που συνολικά υπερβαίνουν τα 19 δισ. ευρώ».

Υπεραμύνθηκε βέβαια της απογραφής των δημοσίων οικονομικών, λέγοντας ότι «τα αδιέξοδα των προηγούμενων προϋπολογισμών είχαν φτάσει στο απροχώρητο και μια νέα κοινοτική παρέμβαση ήταν πλέον ζήτημα χρόνου». Δεν παρέλειψε, βέβαια, να δημαγωγήσει ισχυριζόμενος ότι το μοντέλο της ήπιας δημοσιονομικής προσαρμογής προχωρά στο νοικοκύρεμα της οικονομίας χωρίς περικοπές στα εισοδήματα των εργαζομένων και χωρίς νέα φορολογικά βάρη...