• Είναι η μεγάλη υπόθεση ντόπινγκ που είχε κυριαρχήσει τις πρώτες μέρες των Ολυμπιακών Αγώνων, οι αποκαλύψεις και η δημόσια θέση του συγκεκριμένου δημοσιογράφου στο θέμα αυτό, όπως και το γεγονός ότι είναι βασικός μάρτυρας στην υπόθεση αυτή;
• Είναι η σχέση του ζεύγους Αγγελοπούλου καθώς και του «ΑΘΗΝΑ 2004» με την εταιρία «Οκτάγκον», μια εταιρία που εμπλέκεται σε όλες τις υποθέσεις χορηγών των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας και για την οποία είχε γράψει επίσης ο γνωστός αθλητικογράφος;
• Είναι η αρθρογραφία του για την υπόθεση του Σταδίου Καραϊσκάκη - σύμφωνα με την οποία η πολιτεία το χάρισε στον Κόκκαλη και για την οποία είχαν ξεσηκωθεί εναντίον του οι οργανωμένοι οπαδοί του Ολυμπιακού;
• Είναι άλλες «κόντρες», «αντιθέσεις», «ξεκαθαρίσματα λογαριασμών» που μπορεί να έχουν σχέση με τον ιππόδρομο, την παλιά διαμάχη με τον Μ. Ψωμιάδη, ή άλλα που δεν είναι ακόμα πιθανόν γνωστά;
• Είναι μήπως κάτι άλλο, πέρα από όλα τα παραπάνω, που δεν το έχει πιθανολογήσει ακόμα η δημοσιογραφική πένα;

Εκείνο, βέβαια, που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο είναι πως όλες αυτές οι «πηγές» είναι γεννήματα της ίδιας μήτρας. Της μήτρας που ονομάζεται κυνήγι - με όλα τα μέσα, θεμιτά και αθέμιτα - του μέγιστου κέρδους σ' όλα τα επιχειρηματικά πεδία που άμεσα ή έμμεσα έχουν κατακυριεύσει όλες τις αθλητικές δραστηριότητες. Ενα κυνήγι που καλλιεργεί και αναπαράγει τον ανταγωνισμό της «ζούγκλας», απόρροια του οποίου είναι και πράξεις σαν τη δολοφονική επίθεση στο Φίλιππα Συρίγο.

Οποιος, συνεπώς, μιλάει για κάθαρση και στο χώρο του αθλητισμού πρέπει να αρχίσει από τις πηγές και να φθάσει μέχρι τη μήτρα που τις αναπαράγει. Αλλιώς απλώς «κομίζει γλαύκα ες Αθήνας»...