«Ο Γιάννης Ρίτσος είναι ένας μεγάλος ποιητής. Εθνικός. Που έχει τιμηθεί με το βραβείο Λένιν. Τα ποιήματά του είναι γραμμένα με αίμα. Μέσα σε σκοτεινά κελιά φυλακών και ανεμοδαρμένα αντίσκηνα της Μακρονήσου, της Λήμνου, του Αϊ - Στράτη, της Γυάρου, της Σάμου, της Λέρου. Και όλα μιλάνε για τον άνθρωπο. Τον αγωνιστή. Τον κυνηγημένο. Τον ανυπεράσπιστο. Τον διεκδικητή. Που μάχεται συνεχώς, χωρίς ποτέ να καταθέτει τα όπλα. Ε, δεν είναι δυνατόν στίχοι ενός τέτοιου ποιητή, αιώνια λαβωμένου, ενός τέτοιου οικουμενικού πνευματικού ηγέτη, να χρησιμοποιούνται ως ντεκόρ τηλεοπτικού προγράμματος, για την ανάδειξη τραγουδιστών που θα γεμίσουν τις πίστες σκυλάδικων και άλλων νυκτερινών κέντρων! Λίγος σεβασμός, είναι απαραίτητος».