Σε όλο και μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου προχωρούν οι επιχειρηματίες που το διαφεντεύουν, αποδεικνύοντας ότι το ζητούμενό τους είναι μόνο το κέρδος. Και προσπαθούν - κατά το λαϊκό γνωμικό - «να βγάλουν και από τη μύγα ξίγκι», αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Πρόσφατα ξαναήρθε στο προσκήνιο ένα θέμα που οι ποδοσφαιρικές επιχειρήσεις και τα στελέχη τους θέτουν - κατά καιρούς - και που βέβαια αφορά νέα πηγή εσόδων. Πρόκειται για τη χρηματική αποζημίωση από τις ομοσπονδίες και τις συνομοσπονδίες στις ομάδες - επιχειρήσεις, για τη συμμετοχή των επαγγελματιών παιχτών στα εθνικά συγκροτήματα, αίτημα που έχει δημιουργήσει κόντρα (συμφερόντων) ανάμεσα στη ΦΙΦΑ και την G-14, την ένωση που έχουν δημιουργήσει οι ισχυρότεροι σύλλογοι του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Τελευταία, χρονικά, που έθεσε το θέμα ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο εκτελεστικός διευθυντής της, Ντέιβιντ Τζιλ, υπέβαλε επίσημο αίτημα στις αρμόδιες αρχές του αθλήματος, σχετικά με το θέμα. «Το γεγονός ότι οι ομοσπονδίες έχουν τη δυνατότητα να αποκομίσουν τεράστια ποσά από τις χορηγίες και τα τηλεοπτικά δικαιώματα από ένα προϊόν που παίρνουν δωρεάν, είναι κάτι που δεν μπορεί να συνεχιστεί», υποστηρίζει ο Τζιλ, εκπροσωπώντας σύσσωμη τη G-14 και πρόσθεσε: «Περιμένουμε να δούμε την απάντηση της ΦΙΦΑ στο αίτημα που υποβάλαμε στις αρμόδιες αρχές, αλλά πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη ανάμεσα στη ΦΙΦΑ και την ΟΥΕΦΑ για να μοιράσει κάποια από τα κέρδη, από τις σημαντικές διοργανώσεις, για να αποζημιώσουν τους συλλόγους οι οποίοι προμηθεύουν με ποδοσφαιριστές αυτές τις διοργανώσεις που αποφέρουν κέρδη».

Αφορμή για αυτήν την εξέλιξη ήταν οι κλήσεις διεθνών ποδοσφαιριστών των «κόκκινων διαβόλων» για τους διεθνείς αγώνες του πενθημέρου 9-13 του Οκτώβρη, εξαιτίας των οποίων απουσίασαν 18 ποδοσφαιριστές από την πρώτη ομάδα. Μάλιστα, ο Φέργκιουσον είχε αναγκαστεί να διακόψει την προπόνηση στις εγκαταστάσεις του Κάρινγκτον, λόγω της έλλειψης παικτών. Για να αμβλύνει πάντως τις εντυπώσεις ο Τζιλ, υπεραμύνθηκε της διοργάνωσης διεθνών τουρνουά, υποστηρίζοντας όμως ότι απαιτείται προσαρμογή στα δεδομένα, φέρνοντας ως αντιδιαστολή στο «Euro 2004» το Τσάμπιονς Λιγκ: «Δε λέμε να μην έχουν διεθνείς διοργανώσεις. Ως αγγλικός σύλλογος, θέλουμε μία επιτυχημένη εθνική Αγγλίας και μία αύξηση της δημοτικότητας στις διοργανώσεις όπου συμμετέχει. Ωστόσο, εάν κοιτάξουμε την ΟΥΕΦΑ, το 82% των κερδών της, που προέρχονται από το Τσάμπιονς Λιγκ, διανέμονται ως χρήματα μπόνους στις ομάδες, ενώ το υπόλοιπο 18% χρησιμοποιείται για τις ανάγκες της διοργάνωσης, για τη λειτουργία της ομοσπονδίας και για κοινωφελείς σκοπούς. Εάν εξετάσουμε, όμως, τα δεδομένα του "Euro 2004", οι ενδείξεις αναφέρουν ότι υπήρχε η δυνατότητα να δοθούν ορισμένα χρήματα στους συλλόγους».

Βέβαια, οι προσεγγίσεις των επιχειρηματιών στηρίζονται στη βάση της διαπίστωσης «τα καλά και συμφέροντα». Γι' αυτό εξετάζουν τα πάντα «με δύο μέτρα και σταθμά». Π.χ. η ομάδα δεν πληρώνει φράγκο από τα τεράστια κέρδη που καρπώνεται με την υπεραξία του παίχτη (που διακρίνεται με την εθνική και πολλαπλασιάζεται η τιμή του)... Αν και το σοβαρότερο είναι η ιδεολογική πλευρά του ζητήματος. Δηλαδή, η άποψη που έχουν (επιβάλλει) οι επιχειρηματίες για την πορεία του ποδοσφαίρου και τη μετατροπή κάθε πτυχής του σε πηγή κέρδους. Και οι ποδοσφαιρικές συνομοσπονδίες (ΦΙΦΑ, ΟΥΕΦΑ) είναι συνένοχες σ' αυτό. Μπορεί τώρα ν' αντιδρούν, γιατί θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα, αλλά στη φιλοσοφία που θέλει το ποδόσφαιρο μια επιχείρηση, είναι σταθεροί υποστηρικτές των επιχειρηματιών...