Σάββατο 22 Οκτώβρη. Ο «902» έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά. Το νερό έχει φτάσει στα δυόμισι μέτρα ύψος. Από το Σάββατο, την επομένη της πλημμύρας, ο σταθμός εκπέμπει από ένα πρόχειρο στούντιο που έχει στηθεί στον 11ο όροφο της ΚΕ του ΚΚΕ. Το καμάρι του ραδιοφωνικού «902», το στούντιο του «αέρα» - από το οποίο μπορούσαν να συντονιστούν «ζωντανά» πέντε περιφερειακά στούντιο - έχει γίνει ένα με τη λάσπη. Η επισκευή είναι αδύνατη. Εχει καταστραφεί ολοσχερώς. Την ίδια μοίρα έχουν οι κάμερες και οι κονσόλες του τηλεοπτικού «902». Η καταστροφή είναι ολοκληρωτική. Το ζήτημα ήταν κατ' αρχήν να γίνει βατός ο σταθμός και όχι να αρχίσει η ουσιαστική επαναλειτουργία του...

Η προσφορά των φίλων του «902», είναι συγκινητική από την πρώτη μέρα της καταστροφής. Δίσκοι, ενισχυτής, πικ-απ, μικρόφωνα, όλα όσα είναι απολύτως αναγκαία για να αρχίσει μια υποτυπώδης λειτουργία του σταθμού, προέρχονται από δωρεές.

Οι εργαζόμενοι στο σταθμό αρχίζουν τα «κόκκινα μεροκάματα». Ξεκινούν από τις εφτά το πρωί και μέχρι να σκοτεινιάσει, στις έξι το απόγευμα δουλεύουν με αμείωτη ένταση. Μέσα στο σταθμό έχουν μείνει πάνω από δεκαπέντε πόντοι λάσπης. Μηχανήματα ατάκτως ειρημένα δεξιά και αριστερά. Ο σταθμός θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο, ενώ ακόμη και αυτοί που εργάζονται εκεί, σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους, δεν τον αναγνωρίζουν.

Δεκαπέντε μέρες χρειάστηκαν για να βγάλουν οι αντλίες τα νερά. Μετά από πέντε μέρες ξαναμπήκαν οι εργαζόμενοι στο σταθμό και άρχισαν να τον καθαρίζουν... Οι δυσκολίες ξεπεράστηκαν. Ο σταθμός σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα άρχισε την επαναλειτουργία. Λίγα χρόνια αργότερα, έκανε την υπέρβαση.

Σήμερα, ο «902» αντικρίζει με αισιοδοξία το αύριο. Ο τηλεοπτικός «902», έδειξε νέα δείγματα γραφής με την κάλυψη του μεγαλειώδους Πανελλαδικού συλλαλητηρίου στις 9 Οκτώβρη. Ο ραδιοφωνικός, βρίσκεται σε σταθερή ανοδική πορεία. Ολα αυτά, κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν...

Τεράστιο ήταν το πλήγμα και στην «Τυποεκδοτική». Στο «εργοστάσιο», όπως το λένε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σ' αυτήν, τόνοι χαρτιού που είχαν αποθηκευτεί για την εκτύπωση των εφημερίδων, έγιναν πολτός. Μία από τις εκτυπωτικές μηχανές του «Ρ», είχε γίνει... λάσπη. Η συνεισφορά και η αυτοθυσία των εργαζομένων, εκείνες τις κρίσιμες μέρες, έχει χαραχτεί στη μνήμη όλων. Η μάχη δόθηκε και κερδήθηκε. Σήμερα, στις νέες εγκαταστάσεις στο Κρυονέρι, η «Τυποεκδοτική» συνεχίζει την καθημερινή της δουλιά, όπως συνεχίζει και ο «Ριζοσπάστης», ένα ακόμη κομμάτι στον κρίκο της ενημέρωσης της εργατικής τάξης...