Δε θέλουμε στο παραμικρό να μειώσουμε τη σημασία των πρόσφατων εξελίξεων στο Ευρωκοινοβούλιο, σχετικά με τη νέα Κομισιόν. Τούτες, όμως, έχουν περισσότερη σχέση με τις συνεχώς εντεινόμενες αντιθέσεις μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων της ευρωένωσης, παρά με νίκη της δημοκρατίας και της προόδου, όπως έσπευσαν να θριαμβολογήσουν ορισμένοι. Αλλωστε, σ' ένα το πολύ μήνα - όπως λένε οι σχετικές πληροφορίες - θα υπερψηφιστεί η νέα πρόταση του Ζ. Μπαρόζο και αμέσως μετά η νέα Κομισιόν θα εγκατασταθεί για να συνεχίσει το συντηρητικό και αντιλαϊκό έργο της προηγούμενης.

Οσο και να θέλουν ορισμένοι, να καλλιεργήσουν αυταπάτες, η πραγματικότητα είναι σαφής και δεν αφήνει αμφιβολίες. Η επιθετικότητα, που χαρακτηρίζει το σύγχρονο ιμπεριαλισμό - εν προκειμένω της ευρωένωσης - στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, δεν αποτελεί μια παραλλαγή πολιτικής διαχείρισης, ούτε είναι προσωρινό φαινόμενο, λόγω της συγκυριακής κυριαρχίας των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων. Αλλωστε, οι διαφορές των τελευταίων με τους κάθε λογής σοσιαλδημοκράτες είναι επουσιώδεις. Η επιθετικότητα αυτή συνιστά εσωτερική ανάγκη του σύγχρονου καπιταλιστικού συστήματος. Οι λαοί δεν έχουν λόγο να ελπίζουν σε μια κοινωνία που κυριαρχεί το μονοπώλιο. Δεν μπορούν να ελπίζουν σε έναν ιμπεριαλισμό απαλλαγμένο, τάχα, από την κρίση και τον πόλεμο, τις αντιθέσεις, την πάλη για τη διανομή των αγορών. Δεν είναι δυνατόν να ελπίζει κανείς ότι μπορεί να ζει στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού δίχως να δυναμώνει η τάση για γενική αντίδραση.