Ο Πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος εκλέγονται έμμεσα από το λαό, μέσω του λεγόμενου Κολεγίου των Εκλεκτόρων, σύστημα που αποτελεί προϊόν συμβιβασμού μεταξύ εκείνων που επιθυμούσαν την εκλογή του Προέδρου άμεσα από το λαό και εκείνων που προτιμούσαν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ να εκλέγεται από το Κογκρέσο.

Το Κολέγιο των Εκλεκτόρων αποτελείται από 538 μέλη, όσα δηλαδή είναι τα μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων (435) και της Γερουσίας (100), με την προσθήκη 3 μελών που αντιπροσωπεύουν την πρωτεύουσα Ουάσιγκτον. Ο αριθμός των εκλεκτόρων ανά Πολιτεία είναι ανάλογος των εδρών που έχει στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Η Καλιφόρνια έχει 55, το Τέξας 34, η Νέα Υόρκη 31, η Φλόριντα 27, το Ιλινόις 21, η Πενσιλβάνια 21, το Οχάιο 20, κτλ. Στον αντίποδα, Πολιτείες όπως η Αλάσκα, το Βέρμοντ, η Νότια και η Βόρεια Ντακότα, το Ντελαγουέαρ, η Μοντάνα και το Γουαϊόμινγκ, έχουν μόλις 3 εκλέκτορες.

Ο υποψήφιος που συγκεντρώνει την πλειοψηφία της λαϊκής ψήφου σε μια Πολιτεία παίρνει όλους τους εκλέκτορες. Για την εκλογή Προέδρου και αντιπροέδρου απαιτούνται 270 εκλέκτορες. Σε περίπτωση που κανείς δε συγκεντρώσει τον παραπάνω αριθμό, ο Πρόεδρος εκλέγεται από τη Βουλή των Αντιπροσώπων κατά πλειοψηφία.

Το σύστημα έχει «οπαδούς» και «αντιπάλους». Οι οπαδοί του θεωρούν, μεταξύ άλλων, ότι αν ο Πρόεδρος εκλεγόταν με τη λαϊκή ψήφο, τότε ένας υποψήφιος θα μπορούσε να επικεντρώσει την εκστρατεία του σε επιλεγμένα αστικά κέντρα με μεγάλο πληθυσμό, αγνοώντας την υπόλοιπη χώρα. Οι αντίπαλοί του θεωρούν ότι το σύστημα είναι αναχρονιστικό και αντιδημοκρατικό, αφού σε αρκετές περιπτώσεις η λαϊκή ψήφος έρχεται σε αντίθεση με την ψήφο των εκλεκτόρων, ενώ ήδη σε κάποιες ανατολικές Πολιτείες τίθεται ζήτημα αλλαγής του με παράλληλο δημοψήφισμα.