Αν η 3η Μάη 2000 - που το Διευθυντήριο των Βρυξελλών έδωσε το «πράσινο φως» για την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ - ήταν ακόμη προεκλογική περίοδος, η κυβέρνηση Σημίτη θα είχε στήσει φιέστες στο Σύνταγμα και άλλες πλατείες μεγάλων ή μικρότερων πόλεων της Ελλάδας, για να «πανηγυρίσει» την εκπλήρωση του μεγάλου «εθνικού στόχου», που δεν είναι άλλος από την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Να διευκρινίσουμε, εδώ, ότι στις 3-5-2000 δημοσιοποιήθηκαν στις Βρυξέλλες οι εκθέσεις της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΕΕΚ) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) με την κοινή διαπίστωση ότι «η Ελλάδα πληροί και τα 4 κριτήρια σύγκλισης» και άρα μπορεί - κάτω από όρους και προϋποθέσεις - να ενταχθεί την 1-1-2001 στην ΟΝΕ.

Αν η δημοσιοποίηση των δύο εκθέσεων της ΕΕΚ και της ΕΚΤ δε γινόταν στις 3 Μάη (δηλαδή ένα μήνα μετά τις εκλογές), αλλά στις 3 Μάρτη ή στις 3 Απρίλη 2000 (δηλαδή λίγες μέρες ή ένα μήνα πριν τις εθνικές εκλογές) είναι βέβαιο πως η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (και τα φιλικά προσκείμενα σ' αυτήν έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης) θα προσπαθούσαν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι «κατάφερε με το σπαθί της» να εξασφαλίσει το «εισιτήριο για την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ». Και φυσικά θα ζητήσουν την ψήφο των εργαζομένων με το επιχείρημα - πράγμα που δεν απέφυγαν να το κάνουν σε όλη την προεκλογική περίοδο, πριν δηλαδή δοθεί η τυπική έγκριση ένταξης στην ΟΝΕ - ότι με την ένταξη στην ΟΝΕ τελειώνουν οι θυσίες και έρχονται καλύτερες μέρες για το λαό και τους εργαζόμενους.

Τώρα, όμως, που έχουν σβήσει τα φώτα της προεκλογικής εκστρατείας, όλα είναι διαφορετικά. Για παράδειγμα:

• ΤοΔιευθυντήριο των Βρυξελλών, με τις δύο εκθέσεις (της ΕΕΚ και της ΕΚΤ), που δόθηκαν την περασμένη Τετάρτη στη δημοσιότητα, δεν κρύβει πως έδωσε στην κυβέρνηση «εισιτήριο ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ», αφού προηγουμένως απέσπασε συγκεκριμένες «δεσμεύσεις» για τη συνέχιση και σκλήρυνση της λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων με συγκεκριμένα μέτρα. Τα «πρέπει» - σχετικά με την πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης από τούδε και στο εξής - και το «η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύτηκε», είναι λέξεις που επαναλαμβάνονται αρκετές φορές στις δύο εκθέσεις. Λεπτομέρειες στη συνέχεια.
• Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απέφυγε τις «θριαμβολογίες» και τις φιέστες και με δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Οικονομίας δεν έκρυψε ότι έχει αναλάβει συγκεκριμένες «δεσμεύσεις» απέναντι στο Διευθυντήριο των Βρυξελλών, για την επιβολή νέων αντιλαϊκών μέτρων, προκειμένου να εξασφαλίσει τη «διατηρησιμότητα» των μέχρι τώρα οικονομικών «επιτευγμάτων» στη μετα-ΟΝΕ εποχή. Είναι χαρακτηριστικό, ενώ τον περασμένο Μάρτη ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και ολόκληρο το Υπουργικό Συμβούλιο έδωσαν συνέντευξη Τύπου στο Ζάππειο για να εμφανίσουν σαν μεγάλο «επίτευγμα» την κατάθεση ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ, τώρα που οι Βρυξέλλες έδωσαν με τις δύο εκθέσεις την «κατ' αρχήν έγκριση» για την ΟΝΕ, περιορίστηκαν σε δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου και του υπουργού Τύπου Δ. Ρέππα.
• Τα κόμματα της αντιπολίτευσης- και εκείνα που υπερψήφισαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και θεωρούν την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ ως «εθνικό στόχο» - δεν παρέλειψαν να «καρφώσουν» την κυβέρνηση για την πολιτική του «ραγιαδισμού» που ακολούθησε απέναντι στο Διευθυντήριο των Βρυξελλών, συνθλίβοντας τα λαϊκά εισοδήματα για να προσφέρει «γην και ύδωρ» στο ευρωπαϊκό πολυεθνικό κεφάλαιο.
• Ακόμη και τα φιλικά προσκείμενα στην κυβέρνηση - έντυπα και ηλεκτρονικά - Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης δεν έκρυψαν ότι το «εισιτήριο» ένταξης στην ΟΝΕ που απέσπασε η κυβέρνηση από τις Βρυξέλλες, είναι πανάκριβο και πως και το επιπλέον κόστος θα κληθούν να το πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Είναι ενδεικτικοί και ταυτόχρονα αποκαλυπτικοί, οι πρωτοσέλιδοι τίτλοι των εφημερίδων της 4ης Μάη για τα νέα μέτρα μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων που δεσμεύτηκε να εφαρμόσει η κυβέρνηση,προκειμένου να αποσπάσει την έγκριση για την ένταξη στην ΟΝΕ.

Του λόγου το αληθές, για όλα τα παραπάνω, θα επιχειρήσουμε να τεκμηριώσουμε με την παράθεση αποσπασμάτων από τις εκθέσεις της ΕΕΚ και της ΕΚΤ σχετικά με τους όρους και προϋποθέσεις ένταξης στην ΟΝΕ, τις δηλώσεις, σχόλια και αντιδράσεις στελεχών της κυβέρνησης, των κομμάτων της αντιπολίτευσης, αλλά και τον τρόπο που είδε και σχολίασε ο ελληνικός Τύπος το περιεχόμενο των δύο εκθέσεων των Βρυξελλών.