Του Γουόνγκ Καρ-Γουάι

Το «2046» χρειάζεται τη συμμετοχή του θεατή. Γιατί, τόσο η φόρμα του, όσο και το περιεχόμενό του ξεφεύγουν από τα «καθιερωμένα». Η αφήγηση είναι σκόπιμα σπασμωδική και δημιουργεί αναστατώσεις στη σκέψη. Το ίδιο και η ερμηνεία, η φωτογραφία, το μοντάζ, η μουσική.

Ενας συγγραφέας (ο ήρωας) πιστεύει πως γράφει για το μέλλον. Στην ουσία (την οποία μαζί με το θεατή ανακαλύπτει και ο ίδιος) γράφει για το παρελθόν! Αφού οι ιστορίες του (παραθέτει μια σειρά από δικές του ερωτικές εμπειρίες) έχουν όλες συμβεί στο παρελθόν. Το παρελθόν που μπορείς να πλησιάσεις μόνον με τη μορφή της ανάμνησης. Αφού τίποτα δεν μπορεί (από το παρελθόν) να επαναληφθεί ίδιο στο μέλλον.

Ο Ασιάτης σκηνοθέτης επέλεξε τον φουτουρισμό σαν τρόπο έκφρασης. Γι' αυτό έδωσε μεγάλη προσοχή στο «δυναμισμό» της εικόνας, χωρίς να νοιάζεται ιδιαίτερα για τους κανόνες της κινηματογραφικής γλώσσας. Ο «απονήρευτος» θεατής μπορεί να θεωρήσει τον δημιουργό της «εστέτ» και να αρνηθεί να ασχοληθεί σοβαρά μαζί του. Και αυτό θα ήταν άδικο και για το δημιουργό αλλά και για το θεατή.

Ο δημιουργός της ταινίας λατρεύει τη «μοντέρνα» εκφραστική. Επιδίδεται με μεγάλη άνεση σε «άσκηση ύφους». Φωτιστικές πηγές χωρίς καμία «λογική» δικαιολογία, αλλά με δυναμική παρέμβαση στη φωτογραφία. Καδραρίσματα «ανορθόδοξα», που επέτειναν το μυστήριο και το πάθος. Παντελής αδιαφορία για τους - κλασικούς - κανόνες της κινηματογραφικής αφήγησης (πήδημα άξονα, για παράδειγμα), φτάνει ο θεατής να αναστατώνεται! Μια άκρως ενδιαφέρουσα και γοητευτική ταινία!

Παίζουν: Τόνι Λιουνγκ, Γκομγκ Λι, Φέι Γουόνγκ, Ζανγκ Ζίγι, Τακούγια Κιμούρα.